| | | | | | |
|
ز جور لشکر خرداد و مرداد |
|
تواند داد ما را هیچکس داد؟ |
|
|
محال است این طمع هیهات هیهات |
|
کس دیدی که دادش داد خرداد |
|
|
ز بهر آنکه تا در دامت آرد |
|
چو مرغان مر تو را خرداد خور داد |
|
|
کرا خورداد گیتی مرد بایدش |
|
ازان آید پس خرداد مرداد |
|
|
همی خواهی که جاویدان بمانی |
|
در این پرباد خانهی سست بنیاد |
|
|
تو تا این بادپیمایی شب و روز |
|
در این خانه برآمد سال هفتاد |
|
|
از این پر باد خانه هم به آخر |
|
برون باید شدن ناچار با باد |
|
|
چه گوئی کین علوی گوهر پاک |
|
بدین زندان و این بند از چه افتاد؟ |
|
|
خداوند ار نیامد زو گناهی |
|
در این زندان و بندش از چه بنهاد؟ |
|
|
وگر بستش به جرمی، پس پیمبر |
|
در این زندان سوی او چون فرستاد؟ |
|
|
وگر در بند مال و ملک دادش |
|
چه خواهد دادنش چون کردش آزاد؟ |
|
|
تو را زندان جهان است و تنت بند |
|
بر این زندان و این بند آفرین باد |
|
|
به چشم سر یکی بنگر سحرگاه |
|
بر این دولاب بیدیوار و بنیاد |
|
|
تو پنداری که نسرین و گل زرد |
|
بباریدهاست بر پیروزگون لاد |
|
|
چرا گردد به گرد خاک ویران |
|
همی چندین هزار این چرخ آباد |
|
|
مراد کردگار ما ازین چیست؟ |
|
در این معنی چه داری یاد از استاد؟ |
|
|
گر البته نگشتی گرد این در |
|
ز تو برجان تو جور است و بیداد |
|
|
وگر بارت ندادند اندر این در |
|
برایشان ابر رحمت خود مباراد |
|
|
وگر گفتند «هرگز کس بر این در |
|
نجست از بندیان کس جز تو فریاد» |
|
|
تو بیچاره غلط کردی ره در |
|
نه شاگردی نه استادی نه استاد |
|
|
طمع چون کردی از گمره دلیلی؟ |
|
نروید هرگز از پولاد شمشاد |
|
|
درین کردند از امت نیز دعوی |
|
تنی هفتاد تا نزدیک هشتاد |
|
|
هم آن این را هم این آن را شب و روز |
|
به گمراهی و بیدینی کند یاد |
|
|
چو خر بیعلم شادانند هریک |
|
ستور است آنکه نادان باشد و شاد |
|
|
نژاد دیو ملعونند یکسر |
|
مزایاد آنکه این گوباره را زاد |
|
|
خدا از شر و رنج راهداران |
|
گروه خویش را ایمن بداراد |
|
|
تو را گر قصد بغداد است آنک |
|
نبستهستند بر تو راه بغداد |
|
|
ولیکن جز امین سر یزدان |
|
کسی این راز را بر خلق نگشاد |
|
|
بهتنزیل ازخسر رهجوی و، تاویل |
|
ز فرزندان او یابی و داماد |
|
|
از آن داماد کایزد هدیه دادش |
|
دل دانا و صمصام و کف راد |
|
|
دل سندان ازو گر بدسگالد |
|
فرو ریزد دل سندان و پولاد |
|