| | | | | | |
| |
خبرداری از خسروان عجم |
|
که کردند بر زیردستان ستم |
|
| |
نه آن شوکت و پادشائی بماند |
|
نه آن ظلم بر روستائی بماند |
|
| |
خطابین که بر دست ظالم برفت |
|
جهان ماند و او با مظالم برفت |
|
| |
خنک روز محشر تن دادگر |
|
که در سایهٔ عرش دارد مقر |
|
| |
بقومی که نیکی پسندد خدای |
|
دهد خسروی عادل و نیکرای |
|
| |
چو خواهد که ویران شود[۱] عالمی |
|
کند[۲] ملک در پنجهٔ ظالمی |
|
| |
سگالند ازو نیکمردان حذر |
|
که خشم خدایست بیدادگر |
|
| |
بزرگی ازو دان و منت شناس |
|
که زایل شود نعمت ناسپاس |
|
| |
اگر شکر کردی برین ملک و مال |
|
بمالی و مُلکی رسی بی‌زوال |
|
| |
وگر جور در پادشائی کنی |
|
پس از پادشائی گدائی کنی |
|
| |
حرامست بر پادشه خواب خوش |
|
چو باشد ضعیف از قوی بارکش |
|
| |
میازار عامی بیک خردله |
|
که سلطان شبانست و عامی گله |
|
| |
چو پرخاش بینند و بیداد ازو |
|
شبان نیست گرگست فریاد ازو |
|
| |
[۳]بدانجام رفت و بد اندیشه کرد |
|
که با زیردستان جفا پیشه کرد |
|
| |
بسختی و سستی بر این بگذرد |
|
بماند برو سالها نام بد |
|
| |
نخواهی که نفرین کنند از پست |
|
نکو باش تا بد نگوید کست |
|
