کلیات سعدی/بوستان/لغات سخت
< کلیات سعدی | بوستان
لغاتی از بوستان که گمان میرود معنی آنها بر بعضی از خوانندگان پوشیده باشد
آبق | گریزپا، فراری. |
ازرق رز | کبود رنگ. |
انبوب | لوله، نی |
باد سنجیدن | کار بیهوده کردن. |
بتا | بهل تا |
بُرجاس | نشانه. |
بغلطاق | قسمی کلاه. |
بلارک، بلالک | شمشیر پولاد گوهردار. |
تبجیل | بزرگ داشتن. |
تعنت | سرزنش. |
جاندار | نگهبان، سلاحدار. |
جلاب | کشنده، برنده. |
چشمارو | چیزی که برای دفع چشم زخم فراهم آید. |
حدا | آهنگ شتربان در راندن شتر. |
حراق | آتش گیره از جامهٔ کهنه و کرباس. |
حله | کوی، محله. |
خانی | حوض، آب انبار. |
خایسک | چکش. |
خفرگ | کلمهایست که در مقام دشنام بکار میرود. |
خلق | کهنه. |
خیش | نوعی از پارچه کتان، جامهٔ پنبه آکنده. |
دامیار | تور صیادی، صیاد. |
درزن | سوزن. |
درست | زر مسکوک. |
دیس | مثل و مانند. |
رخت | بنگاه، بنه، اسباب خانه، جامه. |
رودگانی | روده، رودهها. |
ریشیدن | فروریختن، پاشیدن چیزی بر چیزی. |
زحف | کمی یا زیادی حرکت یا حرف که در نظم پیدا شود و وزن شعر مختل گردد. |
زرود | نام موضعی است. |
سائکین | قدح شراب. |
سالوک | گدا، دزد. |
سبل | مرضی است که در چشم پدید آید. |
سدیگر | سه دیگر، سومی. |
سرپنجه | مردم آزار. |
سغبه | فریفته، خوار. |
سمیلان | آب و لای ته حوض. |
سیکی | شرابیست که چندان بجوشانند که چهار دانگش برود و دو دانگش بماند. |
شبکوک | گدائی که شبها بر فراز پشته یا بام برآید و بآواز بلند اهل محله را دعا کند و روز بخانههای آنان بدرویزگی رود. |
شکوفتن | شکافتن. |
شولیده | ژولیده، پریشان. |
طبقری | طبقچه. |
عرین | جنگل، بیشه. |
غازی | ریسمان باز که پای چوبین بندد تا بلندتر نماید. |
غرم | میش کوهی. |
فانید | شکر. |
قربان | غلاف شمشیر، تیردان. |
کالیو، کالیوه | سرگشته، گیج، کر. |
کشفتن | شکافتن، پریشان کردن. |
کم | شکم. |
کمزن | بی دولت، بد نقش. |
گربز | طرار. |
لاغ | بازی. |
لت انبان | شکم پرست، پرخور. |
لت خوردن | کتک خوردن. |
مرجل | دیگ. |
مزید | سرکش. |
مطران | کشیش. |
مقل | ثمرهٔ درختی است و نام آن درخت. |
مناخ | جای خواب شتر. |
مهیل | هولناک. |
میده | آرد گندم چند با بیخته شده. |
میزر | زیر جامه. |
ناداشتی | بیشرمی. |
نباح | آواز سگ. |
نخاس | برده فروش. |
نخلبند | باغبان، آنکه صورت درخت از موم ساز. |
نوا | هستهٔ خرما. |
هجوع | خواب. |