کلیات سعدی/غزلیات/ای چشم تو دلفریب و جادو

۴۷۸ – خ

  ای چشم تو دلفریب و جادو در چشم تو خیره چشم آهو  
  در چشم منی و غایب از چشم زان چشم همیکنم بهر سو  
  صد چشمه ز چشم من گشاید[۱] چون چشم برافکنم بر آن رو  
  چشمم بستی بزلف دلبند هوشم بردی بچشم جادو  
  هر شب چو چراغ چشم دارم تا چشم من و چراغ من کو؟  
  اینچشم و دهان و گردن و گوش چشمت[۲] مرساد و، دست و بازو  
  مه گر چه بچشم خلق زیباست تو خوبتری بچشم و ابرو  
  با اینهمه چشم زنگی شب چشم سیه تراست هندو  
  سعدی بدو چشم تو که دارد چشمی و هزار دانه لولو[۳]  


  1. برآید.
  2. چشمش.
  3. در این غزل صنعت «التزام» بکار رفته و در هر مصراع کلمهٔ «چشم» آمده و در بعضی از نسخ این بیت سست و بی‌معنی را پس از بیت پنجم افزوده‌اند:
      من‌بعد بر آن سرم که تا شب بنشینم سوگوار و بدخو