کلیات سعدی/غزلیات/بخت جوان دارد آن که با تو قرینست
< کلیات سعدی | غزلیات
۸۶– ط
بخت جوان دارد آنکه با تو قرینست | پیر نگردد[۱] که در بهشت برینست | |||||
دیگر از آن جانبم نماز نباشد | گر تو اشارت کنی که قبله چنینست | |||||
آینهٔ پیش[۲] آفتاب نهادست | بر دَرِ آن خیمه یا شعاع جبینست | |||||
گر همه عالم ز لوح فکر بشویند | عشق نخواهد شدن که نقش نگینست | |||||
گوشه گرفتم ز خلق و[۳] فایدهٔ نیست | گوشهٔ چشمت بلای گوشه نشینست | |||||
تا نه تصوّر کنی که بیتو صبوریم | گر نفسی میزنیم[۴] بازپسینست | |||||
حُسن[۵] تو هر جا که طبل عشق فرو کوفت | بانگ برآمد که غارت دل و دینست | |||||
سیم و زرم گو مباش و دنیی[۶] و اسباب | روی تو بینم[۷] که ملک روی زمینست | |||||
عاشق صادق بزخم دوست نمیرد | زهر مذابم بده که ماء معینست | |||||
سعدی ازین پس که راه پیش[۸] تو دانست | گر ره دیگر رود ضلال مبینست |