کلیات سعدی/غزلیات/به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم

۳۶۵– ط

  بخاکپای عزیزت که عهد نشکستم ز من بریدی و با هیچکس نپیوستم  
  کجا روم که بمیرم بر آستان امید؟ اگر بدامن وصلت نمیرسد دستم  
  شگفت مانده‌ام از بامداد روز وداع که برنخاست قیامت چو بیتو بنشستم  
  بلای عشق تو نگذاشت پارسا در پارس یکی منم که ندانم نماز چون بستم  
  نماز کردم و از بیخودی ندانستم که در خیال تو عقد نماز چون بستم  
  نمازِ مست شریعت روا نمیدارد نماز من که پذیرد که روز و شب مستم؟  
  چنین که دست خیالت گرفت دامن من چه بودی ار برسیدی بدامنت دستم  
  من از کجا و تمنای وصل تو ز کجا اگر چه آب حیوتی هلاک خود جستم  
  اگر خلاف تو بودست در دلم همه عمر نه نیک رفت خطا کردم و ندانستم  
  بکش چنانکه توانی که سعدی آنکس نیست که با وجود تو دعوی کند که من هستم