کلیات سعدی/غزلیات/دیگر به کجا میرود این سرو خرامان
< کلیات سعدی | غزلیات
۴۵۴ – ط، ب
دیگر بکجا میرود این[۱] سرو خرامان | چندین دل صاحبنظرش[۲] دست بدامان | |||||
مردست که چون شمع سراپای وجودش | میسوزد و آتش نرسیدست بخامان | |||||
خون میرود از چشم اسیران کمندش | یکبار[۳] نپرسد که کیانند و کدامان | |||||
گو خلق بدانید که من عاشق و مستم | در کوی خرابات نباشد سر و سامان | |||||
در[۴] پای رقیبش چکنم گر ننهم سر | محتاجِ مَلک بوسه دهد دست غلامان | |||||
دل میطپد اندر بر سعدی چو کبوتر | زین رفتن و باز آمدن کبک خرامان | |||||
یا صاح مَتی یرجعُ نومی و قراری | انّی و عَلی العاشق هذان حرامان |