کلیات سعدی/غزلیات/سروقدی میان انجمنی

۶۰۵ – ب

  سروقدی میان انجمنی به که هفتاد سرو در چمنی  
  جهل باشد فراق صحبت دوست بتماشای لاله و سمنی  
  ایکه هرگز ندیدهٔ بجمال جز در آئینه مثل خویشتنی  
  تو که همتای[۱] خویشتن بینی لاجرم ننگری بمثل منی  
  در دهانت سخن نمیگویم که نگنجد دران دهن سخنی  
  بدنت در میان پیرهنت همچو روحیست رفته در بدنی  
  وانکه بیند برهنه اندامت گوید این پُرگلست پیرهنی  
  با وجودت خطا بود که نظر بخطائی کنند یا ختنی  
  باد اگر بر من اوفتد ببرد که نماندست زیر جامه تنی  
  چاره بیچارگی بود سعدی چون ندانند[۲] چارهٔ و فنی  


  1. مانند.
  2. نماندست.