کلیات سعدی/غزلیات/مجنون عشق را دگر امروز حالتست
< کلیات سعدی | غزلیات
۵۵– ط، ب، ق
| مجنون عشق را دگر امروز حالتست | کاسلام دین لیلی و دیگر ضلالتست | |||||
| فرهاد را از آن چه که شیرین تُرش کند؟ | این را شکیب نیست گر آنرا ملالتست | |||||
| عذرا که نانوشته بخواند حدیث عشق | داند که آب دیدهٔ وامق رسالتست | |||||
| مطرب همین طریق غزل گو نگاه دار | کاین ره که برگرفت بجائی دلالتست | |||||
| ای مدّعی که میگذری بر کنار آب | ما را که غرقه‌ایم ندانی چه حالتست[۱] | |||||
| زین در کجا رویم که ما را بخاک او | و او را بخون ما که بریزد حوالتست | |||||
| گر سر قدم نمیکنمش پیش اهل دل | سر بر نمیکنم که مقام خجالتست | |||||
| جز یاد دوست هر چه کنی عمر ضایعست | جز سرّ عشق هر چه بگوئی بطالتست | |||||
| ما را دگر معامله با هیچکس نماند | بیعی که بی حضور تو کردم اقالتست | |||||
| از هر جفات بوی وفائی همی دهد | در هر تعنتیت هزار استمالتست | |||||
| سعدی بشوی لوح دل از نقش غیر او[۲] | علمی که ره بحق ننماید جهالتست | |||||
- ↑ شکل غلط قبلی: ما را که عزقه‌ایم ...
- ↑ دوست.