کلیات سعدی/غزلیات/هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست

۵۷– ط

  هر صبحدم نسیم گل از بوستان تست الحان بلبل از نفس دوستان تست  
  چون خضر دید آن لب جانبخش دلفریب گفتا که آبِ[۱] چشمه حیوان دهان تست  
  یوسف ببندگیت کمر بسته بر میان بودش یقین که ملک ملاحت از آن تست  
  هر شاهدی که در نظر آمد بدلبری در دل نیافت راه که آنجا مکان تست  
  هرگز نشان ز چشمهٔ کوثر شنیدهٔ کو را نشانی از دهن بی نشان تست  
  از رشک آفتاب جمالت بر آسمان هر ماه ماه دیدم چون ابروان تست  
  این باد روح‌پرور از انفاس صبحدم گوئی مگر ز طرّه عنبرفشان تست  
  صد پیرهن قبا کنم از خرّمی اگر بینم که دست من چو کمر در میان تست  
  گفتند میهمانی عشاق میکنی سعدی ببوسهٔ ز لبت میهمان تست  


  1. که دید؟