کلیات سعدی/غزلیات/وه که در عشق چنان میسوزم
< کلیات سعدی | غزلیات
۴۰۰– ط ق
وه که در عشق چنان میسوزم | که بیک شعله جهان میسوزم | |||||
شمع وش پیش رخ شاهد یار | دمبدم شعله زنان میسوزم | |||||
سوختم گرچه نمییارم گفت | که من از عشق فلان میسوزم | |||||
رحمتی کن که بسر میگردم | شفقتی بر که بجان میسوزم | |||||
با تو یاران همه در ناز و نعیم | من گنهکارم از آن میسوزم | |||||
سعدیا ناله مکن گر نکنم | کس نداند که نهان میسوزم |