کلیات سعدی/غزلیات/کس از این نمک ندارد که تو ای غلام داری

۵۶۸ – ب

  کس از این نمک ندارد که تو ایغلام داری دل ریش عاشقانرا نمکی تمام داری  
  نه من اوفتاده تنها بکمند آرزویت همه کس سر تو دارد تو سر کدام داری؟  
  ملکا مها نگارا صنما[۱] بتا بهارا متحیرم ندانم که تو خود چه نام داری  
  نظری بلشکری کن که هزار خون بریزی بخلاف تیغ هندی که تو در نیام داری  
  صفت رخام دارد تن نرم نازنینت دل سخت نیز با او نه کم از رخام داری  
  همه دیده‌ها بسویت نگران حسن رویت منت آن کمینه مرغم که اسیر دام داری  
  چه مخالفت بدیدی که مخالطت بریدی[۲]؟ مگر آنکه ما گدائیم و تو احتشام داری  
  بجز این گنه ندانم[۳] که محب و مهربانم بچه جرم دیگر از من سر انتقام داری؟  
  گله از تو حاش‌لله نکنند و خود نباشد مگر از وفای[۴] عهدی که نه بردوام داری  
  نظر از تو برنگیرم همه عمر تا بمیرم که تو در دلم نشستی و سر مقام داری  
  سخن لطیف سعدی نه سخن که قند مصری خجلست ازین حلاوت که تو در کلام داری  


  1. قمرا.
  2. که ز دوستان بریدی. که مخالفت گزیدی.
  3. ندارم.
  4. وفا و.