کلیات سعدی/مواعظ/نادر از عالم توحید کسی برخیزد
< کلیات سعدی | مواعظ
۱۷ – خ
| نادر از عالم توحید کسی برخیزد | کز سر هر دو جهان در نفسی برخیزد | |||||
| آستین کشتهٔ غیرت شود اندر ره عشق | کز پی هر شکری چون مگسی برخیزد | |||||
| بحوادث متفرق نشوند اهل بهشت | طفل باشد که ببانگ جرسی برخیزد | |||||
| سنگ‌وش در ره سیلاب کجا دارد پای | هر که زین راه ببادی چو خسی برخیزد | |||||
| گرچه دوری بروش کوش که در راه خدای | سابقی گردد اگر بازپسی برخیزد | |||||
| سعدیا دامن اقبال[۱] گرفتن کاریست | که نه از پنجهٔ هر بوالهوسی برخیزد | |||||
- ↑ توحید.