| | | | | | |
| ۶۴ |
اگرچه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست |
|
زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست |
۲۸ |
| |
پری نهفته رخ و دیو در کرشمهٔ حسن |
|
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست |
|
| |
درین چمن گل بیخار کس نچید آری |
|
چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست |
|
| |
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد |
|
که کام بخشی او را بهانه بی سببیست |
|
| |
به نیم جو نخرم طاق خانقاه و رباط |
|
مرا که مصطبه ایوان و پای خم طنبیست |
|
| |
جمال دختر رز نور چشم ماست مگر |
|
که در نقاب زجاجی و پردهٔ عنبیست |
|
| |
هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه |
|
کنون که مست خرابم صلاح بی‌ادبیست |
|
| |
بیار می که چو حافظ هزارم استظهار |
|
| |
بگریهٔ سحری و نیاز نیم شبیست |
|
