| | | | | | |
| ۱۶۷ |
ستارهٔ بدرخشید و ماه مجلس شد |
|
دل رمیدهٔ ما را رفیق و مونس شد |
۲۲۴ |
| |
نگار من که بمکتب نرفت و خط ننوشت |
|
بغمزه مسئله‌آموز صد مدرّس شد |
|
| |
ببوی او دل بیمار عاشقان چو صبا |
|
فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد |
|
| |
بصدر مصطبه‌ام می‌نشاند اکنون دوست |
|
گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد |
|
| |
خیال آب خضر بست و جام اسکندر[۱] |
|
بجرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد |
|
| |
طرب‌سرای محبّت کنون شود معمور |
|
که طاق آبروی یار منش مهندس شد |
|
| |
لب از ترشّح می پاک کن برای خدا |
|
که خاطرم بهزاران گنه موسوس شد |
|
| |
کرشمهٔ تو شرابی بعاشقان پیمود |
|
که علم بیخبر افتاد و عقل بیحسّ شد |
|
| |
چو زر عزیز وجودست نظم من آری |
|
قبول دولتیان کیمیای این مس شد |
|
| |
ز راه میکده یاران عنان بگردانید |
|
| |
چرا که حافظ ازین راه رفت و مفلس شد |
|
