| | | | | | |
| ۳۲۷ |
مرا عهدیست[۱] با جانان که تا جان در بدن دارم |
|
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم |
۳۷۸ |
| |
صفای خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم |
|
فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم[۲] |
|
| |
بکام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل |
|
چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم |
|
| |
مرا در خانه سروی هست کاندر سایهٔ قدش |
|
فراغ از سرو بستانیّ و شمشاد چمن دارم |
|
| |
گرم صد لشکر از خوبان بقصد دل کمین سازند |
|
بحمد الله و المنّه بتی لشکرشکن دارم |
|
| |
سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سلیمانی |
|
چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم |
|
| |
الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه |
|
که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم |
|
| |
خدا را ای رقیب امشب زمانی دیده بر هم نه |
|
که من با لعل خاموشش نهانی صد سخن دارم |
|
| |
چو در گلزار اقبالش خرامانم بحمدالله |
|
نه میل لاله و نسرین نه برگ نسترن دارم |
|
| |
برندی شهره شد حافظ میان همدمان لیکن |
|
| |
چه غم دارم که در عالم قوام‌الدّین حسن[۳] دارم |
|
