قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد
در ۷۴۸۸امین جلسه شورای امنیت در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۵ تصویب شد.
شورای امنیت،
بیانیه رئیس خود را به شماره S/PRST/2006/15 و همچنین قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (سال ۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (سال ۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (سال ۲۰۰۸) و ۱۹۲۹ (سال ۲۰۱۰) را یادآوری می‌کند،
بر تعهدات خود به پیمان ان.پی.تی برای منع تکثیر تسلیحات اتمی و نیاز به اینکه همه کشورهای عضو پیمان ان.پی. تی به وظایف خود در قبال این پیمان به طور کامل عمل کنند، تأکید دوباره می‌کند و حق کشورهای عضو این پیمان را مطابق مواد یکم و دوم این پیمان برای داشتن برنامهٔ تحقیق، تولید و استفاده از انرژی اتمی برای مقاصد صلح‌آمیز بدون تبعیض، یادآوری می‌کند،
بر اهمیت تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای پیدا کردن راه‌حلی از طریق گفتگو تأکید می‌کند، راه‌حلی که تضمین می‌کند برنامه هسته‌ای ایران صرفاً برای مقاصد صلح‌آمیز است و خاطرنشان می‌کند چنین راه‌حلی به نفع منع تکثیر خواهد بود،
از تلاش‌های دیپلماتیک چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، آمریکا، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و ایران برای رسیدن به راه‌حلی جامع، درازمدت و صحیح برای مسئلهٔ هسته‌ای ایران استقبال می‌کند که به حصول طرح جامع اقدام مشترک در چهاردهم ژوئیه دو هزار و پانزده (به شماره S/2015/544، که به عنوان پیوست الف به این قطعنامه پیوست شده است) و ایجاد کمیسیون مشترک منجر شد،
از تأکید مجدد ایران در طرح جامع اقدام مشترک مبنی بر این که تحت هیچ شرایطی هرگز دنبال تسلیحات اتمی نمی‌رود یا آنها را تولید نمی‌کند یا آنها را به دست نمی‌آورد استقبال می‌کند،
بیانیه ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، آمریکا و اتحادیه اروپا را با هدف ارتقای شفافیت و ایجاد جوی برای اجرای کامل طرح جامع مشترک اقدام خاطر نشان می‌کند. (به شماره S/2015/545، که به عنوان پیوست B به این قطعنامه پیوست شده است)
تأیید می‌کند که نهایی شدن و حصول توافق طرح جامع اقدام مشترک اقدام به معنای تغییری بنیادین در توجه آن به این مسئله است، و تمایل خود را به ایجاد روابطی جدید با ایران که با اجرای طرح جامع مشترک اقدام تقویت می‌شود، بیان می‌کند و تمایل خود را برای رساندن توجه خود به این مسئله به سرانجامی رضایت‌بخش بیان می‌کند،
تأیید می‌کند اجرای کامل طرح جامع مشترک اقدام به ایجاد اعتماد به صرفاً صلح‌آمیز بودن ماهیت برنامه هسته‌ای ایران کمک خواهد کرد،
قویاً از نقش اساسی و مستقل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در راستی‌آزمایی پیروی از توافقات پادمان‌ها از جمله عدم انحراف مواد هسته‌ای اعلام‌شده به سمت مقاصد اعلام‌نشده و نبودِ مواد هسته‌ای اعلام‌نشده و فعالیت‌های هسته‌ای اعلام‌نشده و در این چارچوب، در تضمین صرفاً صلح‌آمیز بودن ماهیت برنامه هسته‌ای ایران از جمله از طریق اجرای چارچوب همکاری توافق شده میان ایران و آژانس در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۳ و نقشه راه شفاف‌سازی و روشن کردن مسائل گذشته و حال باقیمانده، حمایت می‌کند و نقش مهم آژانس را در حمایت از اجرای کامل طرح جامع مشترک اقدام به رسمیت می‌شناسد،
تأیید می‌کند که پادمان‌های آژانس بخشی اساسی و بنیادین از منع تکثیر است، و این پادمان‌ها اعتماد بیشتری را در میان کشورها از جمله با فراهم کردن اطمینان از این که آن کشورها به وظایف خود بر اساس پادمان‌های مربوط عمل می‌کنند، ایجاد می‌کند و به تقویت امنیت جمعی آنها کمک می‌کند، همچنین کمک می‌کند فضایی ایجاد شود که به همکاری هسته‌ای منجر شود و همچنین اذعان می‌کند که اجرای پادمان‌های مؤثر و کافی نیاز به تعاون میان آژانس و کشورها دارد و اینکه دبیرخانه آژانس همچنان در گفتگوی باز و بی‌پرده دربارهٔ موضوعات پادمان با کشورها مشارکت می‌کند تا شفافیت را افزایش دهد و اعتمادسازی کند و با آنها در اجرای پادمان‌ها تعامل داشته باشد و در این مورد، از مانع‌تراشی در مسیر توسعه اقتصادی و فنی ایران یا همکاری‌های بین‌المللی در زمینه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای پرهیز کند، به سلامت، ایمنی، محافظت جسمی و دیگر ملزومات امنیتی موجود و حقوق افراد احترام بگذارد، و همه احتیاط‌های لازم را برای محافظت از اسرار تجاری، فناوری و صنعتی به علاوه دیگر اطلاعات محرمانه که به اطلاعش می‌رسد، اتخاذ کند،
اعضای خود را به همکاری با ایران در چارچوب طرح جامع مشترک اقدام و در زمینه کاربردهای صلح‌آمیز انرژی هسته‌ای و مشارکت در طرح‌های همکاری هسته‌ای غیرنظامی مورد تأیید متقابل، مطابق پیوست شماره ۳ طرح جامع مشترک اقدام تشویق می‌کند،
پایان یافتن شروط قطعنامه‌های قبلی و دیگر تدابیری را که در این قطعنامه پیش‌بینی شده است خاطرنشان می‌کند و کشورهای عضو را دعوت می‌کند توجه لازم را به این تغییرات بکنند،
تأکید می‌کند که طرح جامع مشترک اقدام به ارتقا و تسهیل کردن توسعه تماس‌ها و روابط عادی اقتصادی و تجاری و همکاری با ایران منجر می‌شود و به حقوق و وظایف کشورها در رابطه با تجارت بین‌المللی احترام می‌گذارد،
تأکید می‌کند کشورهای عضو موظف هستند بر اساس ماده ۲۵ منشور سازمان ملل متحد تصمیمات شورای امنیت را بپذیرند و اجرا کنند،
- طرح جامع مشترک اقدام را تأیید می‌کند، و بر اجرای کامل آن بر اساس جدول زمانی مشخص‌شده در طرح جامع مشترک اقدام تأکید می‌کند؛
- از همهٔ کشورهای عضو، سازمان‌های منطقه‌ای و سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهد چنین اقداماتی را که ممکن است مقتضی باشد در حمایت از اجرای طرح جامع مشترک اقدام، از جمله اقدامات متناسب با برنامه اجرا که در طرح جامع مشترک اقدام و این قطعنامه مشخص شده است و با خودداری از اقداماتی که اجرای تعهدات بر اساس طرح جامع مشترک اقدام را تضعیف می‌کند، انجام دهند؛
- از مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌خواهد کار راستی‌آزمایی و نظارت لازم بر تعهدات مرتبط با هسته‌ای ایران را برای دوره کامل این تعهدات تحت طرح جامع مشترک اقدام انجام دهد و تصریح می‌کند زمانی که آژانس تقاضا می‌کند که بتواند همه مسائل باقیمانده را که در گزارش‌های آژانس مشخص شده، حل کند، ایران باید همکاری کاملی داشته باشد؛
- از مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌خواهد مرتباً شورای حاکم آژانس را در جریان کارها قرار دهد و اطلاعات آنها و به طور موازی هر جا اقتضا می‌کند اطلاعات شورای امنیت سازمان ملل متحد را دربارهٔ عمل ایران به تعهداتش بر اساس طرح جامع مشترک اقدام بروز کند و همچنین به شورای حکام آژانس و به طور موازی به شورای امنیت در هر زمانی که مدیر کل تشخیص می‌دهد دلایل منطقی دارد که باور کند موضوع نگران‌کننده‌ای وجود دارد که مستقیماً بر اجرای تعهدات طرح جامع مشترک اقدام تأثیر می‌گذارد، گزارش دهد؛
انقضاها - درخواست می‌کند به محض این که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی راستی‌آزمایی و تأیید کرد که ایران اقدامات مشخص‌شده در بندهای ۱۵–۱ تا ۱۵–۱۱ از پیوست شماره ۵ در طرح جامع مشترک اقدام را انجام داده است، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی را ارائه و در آن این مسئله را برای شورای حکام آژانس و به موازات آن برای شورای امنیت تأیید می‌کند؛
- همچنین درخواست می‌کند به محض این که آژانس به نتیجه‌گیری جامع‌تری رسید که همه مواد هسته‌ای در ایران در فعالیت‌های صلح‌آمیز باقی مانده است، مدیر کل آژانس گزارشی را به شورای حکام و به طور موازی به شورای امنیت بدهد که در آن این نتیجه‌گیری را تأیید کرده باشد؛
- تصمیم می‌گیرد طبق ماده ۴۱ منشور ملل متحد، پس از آن که شورای امنیت گزارش مشخص‌شده در بند پنجم را از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دریافت کرد:الف- شروط قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (سال ۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (سال ۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (سال ۲۰۰۸) و ۱۹۲۹ (سال ۲۰۱۰) و ۲۲۲۴ (سال ۲۰۱۵) را پایان دهد؛
ب- همهٔ کشورها باید از بندهای ۱ و ۲ و ۳ و ۵ و شروط بندهای فرعی a تا f بند ۶ پیوست ب مربوط به دوره مشخص‌شده در هر بند یا بند فرعی تبعیت کنند و از آنها خواسته می‌شود تا به بندهای ۳ و ۷ پیوست b هم عمل کنند؛ - تصمیم می‌گیرد طبق ماده ۴۱ منشور ملل متحد، پس از آنکه شورای امنیت، در تاریخ ده سال پس از روز تصویب طرح جامع مشترک اقدام، آن طور که در طرح جامع مشترک اقدام مشخص شده است، همه شروط این قطعنامه انقضا پیدا می‌کند و هیچ‌کدام از قطعنامه‌های قبلی مشخص شده در بند ۷(a) دیگر اعمال نخواهد شد و در آن زمان شورای امنیت بررسی مسئله هسته‌ای ایران را پایان داده است و موضوع منع تکثیر از فهرست موضوعاتی که این شورا درگیر آن است حذف خواهد شد؛
- تصمیم می‌گیرد، طبق ماده چهل و یک منشور ملل متحد، انقضاهای مشخص‌شده در پیوست b و بند ۸ این قطعنامه اتفاق نخواهد افتاد اگر شروط قطعنامه‌های قبلی متعاقب بند ۱۲ اعمال شده باشند؛
اعمال شروط و مفاد قطعنامه‌های قبلی - چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، آمریکا، اتحادیه اروپا و ایران (شرکت‌کنندگان در طرح جامع مشترک اقدام) را تشویق می‌کند همه مسائل در رابطه با اجرای تعهدات طرح جامع مشترک اقدام را از طریق روندها و دستورالعمل‌های مشخص‌شده در طرح جامع مشترک اقدام حل کنند و قصد خود را برای رسیدگی به شکایات احتمالی توسط امضاکنندگان طرح جامع مشترک اقدام دربارهٔ عمل نکردن قابل توجه شرکت‌کننده دیگری در طرح جامع مشترک اقدام بیان می‌کند؛
- تصمیم می‌گیرد ماده ۴۱ منشور ملل متحد، در مدت سی روز از دریافت گزارش و اخطاریه یک شرکت‌کننده در طرح جامع مشترک اقدام دربارهٔ مشکلی که آن کشور شرکت‌کننده در طرح جامع مشترک اقدام بر این باور است به معنای عدم عمل قابل توجه به تعهدات بر اساس طرح جامع مشترک اقدام است، دربارهٔ پیش‌نویس قطعنامه‌ای برای ادامه انقضاهای مشخص‌شده در بند ۷(a) این قطعنامه، رای‌گیری کند، همچنین تصمیم می‌گیرد که اگر در عرض ده روز از صدور این اخطاریه و گزارشی که در بالا به آن اشاره شد، هیچ‌کدام از اعضای شورای امنیت چنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای را برای رای‌گیری ارائه نکرد، در آن صورت رئیس شورای امنیت چنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای را ارائه می‌کند و آن را در مدت سی روز پس از اخطاریه به رای می‌گذارد، شورا همچنین قصد خود را برای در نظر گرفتن دیدگاه‌های کشورهای دخیل در این مسئله و هر نظری دربارهٔ این مسئله از طرف هیئت مشورتی ایجادشده در طرح جامع مشترک اقدام بیان می‌کند؛
- تصمیم می‌گیرد طبق ماده ۴۱ منشور ملل متحد، اگر شورای امنیت قطعنامه‌ای بر اساس بند ۱۱ برای ادامه اجرای انقضاهای بند ۷(a)، که از نیمه شب به وقت گرینویچ پس از سی امین روز پس از ارائه اخطاریه به شورای امنیت اجرایی می‌شود، تصویب نکند، همه شروط قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (سال ۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (سال ۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (سال ۲۰۰۸) و ۱۹۲۹ (سال ۲۰۱۰) که طبق بند ۷(a) منقضی شده‌اند، به همان شکل که قبل از تصویب این قطعنامه اعمال می‌شدند، اعمال خواهند شد و تدابیری که در بندهای ۷، ۸ و ۱۶ تا ۲۰ این قطعنامه آمده انقضا پیدا می‌کنند، مگر اینکه شورای امنیت طور دیگری تصمیم بگیرد؛
- تأکید می‌کند که در صورت صدور اخطاریه به شورای امنیت که در بند یازده توضیح داده شده است، ایران و دیگر شرکت‌کنندگان در طرح جامع مشترک اقدام باید تلاش کنند این مسئله را حل کنند، همچنین قصد خود را برای جلوگیری از اعمال دوباره آن شروط در صورتی که عامل صدور این اخطاریه حل شود، بیان می‌کند، همچنین تصمیم می‌گیرد طبق ماده ۴۱ منشور ملل متحد، اگر کشور اخطاردهنده عضو طرح جامع مشترک اقدام پیش از پایان دوره سی روزه مشخص‌شده در بند ۱۲ به شورای امنیت اطلاع دهد که چنین مسئله‌ای حل شده است، در آن صورت شروط این قطعنامه از جمله انقضاهای مشخص‌شده در بند ۷(a)، به رغم بند ۱۲، به قوت خود باقی خواهد ماند و بیانیه ایران را خاطر نشان می‌کند که اگر شروط قطعنامه‌های قبلی طبق بند ۱۲ به صورت کلی یا جزئی اعمال شود، ایران آن را به عنوان انگیزه و دلیلی برای توقف اجرای تعهدات خود طبق طرح جامع مشترک اقدام تلقی خواهد کرد؛
- تأیید می‌کند که اجرای شروط قطعنامه‌های قبلی طبق بند ۱۲، دربارهٔ قراردادهایی که بین هر طرفی و ایران یا افراد و نهادهای ایرانی پیش از تاریخ اجرا امضا شده است، عطف به ماسبق نمی‌شود، البته به شرط این که فعالیت‌هایی که با اجرای این قراردادها انجام می‌شود با طرح جامع مشترک اقدام، این قطعنامه و قطعنامه‌های قبلی سازگاری و همخوانی داشته باشد.
- تأیید می‌کند هر گونه اجرای شروط قطعنامه‌های قبلی طبق بند ۱۲ با این منظور نیست که به افراد و نهادهایی که پیش از اجرای این شروط با ایران یا افراد یا نهادهای ایرانی تجارت داشته‌اند که البته به شرطی که مطابق با طرح جامع مشترک اقدام و این قطعنامه بوده باشد، زیان بزند، همچنین کشورهای عضو را تشویق می‌کند با یکدیگر در رابطه با چنین زیان‌هایی مشورت کنند و برای جلوگیری از چنین زیان‌های ناخواسته‌ای به این افراد و نهادها تلاش کنند، و تصمیم می‌گیرد اگر شروط قطعنامه‌های قبلی طبق بند ۱۲ اجرا می‌شود، تدابیری را که عطف به ماسبق دربارهٔ افراد و نهادها به علت فعالیت‌های تجاری آنها با ایران می‌شود، فعالیت‌هایی که مطابق با طرح جامع مشترک اقدام، این قطعنامه و قطعنامه‌های قبلی پیش از اجرای این شروط باشد، اعمال نکند؛
- براساس ماده ۴۱ منشور ملل متحد تصمیم می‌گیرد توصیه‌های کمیسیون مشترک دربارهٔ پیشنهادهای کشورها برای شرکت یا صدور مجوز فعالیت‌های مربوط هسته‌ای که در پاراگراف ۲ پیش‌نویس B بررسی شود، و این توصیه‌ها باید مورد موافقت قرار گیرد مگر این که شورای امنیت قطعنامه‌ای مبنی بر رد توصیه کمیسیون مشترک ظرف ۵ روز کاری از دریافت آن تصویب کند؛
- درخواست می‌کند، کشور عضو که به دنبال شرکت یا صدور مجوز فعالیت‌های مطرح‌شده در پاراگراف ۲ پیوست B هستند پیشنهادهای خود را به شورای امنیت ارائه کنند و قصد خود را برای به شراکت گذاشتن این پیشنهادها به کمیسیون مشترک بازنگری بر برجام ارائه کنند، از همهٔ کشورهای عضو شورای امنیت دعوت می‌کند اطلاعات مربوط و نیز نظرات دربارهٔ این پیشنهادها را ارائه کنند، و کمیسیون مشترک را ترغیب می‌کند این اطلاعات و نظرات را بررسی کند و همچنین از کمیسیون مشترک می‌خواهد دربارهٔ این پیشنهادها توصیه‌های خود را ظرف بیست روز کاری (یا در صورت تمدید سی روز کاری) ارائه کند.
- از دبیرکل سازمان ملل می‌خواهد، به منظور حمایت از اجرای برجام، تدابیر اداری لازم را با هدف تسهیل ارتباطات با کشورهای عضو و میان شورای امنیت و کمیسیون مشترک از طریق اقدامات عملی توافق شده صورت دهد.
- از شورای امنیت و کمیسیون مشترک می‌خواهد هر جا که مناسب بود، همان‌طور که در برجام مطرح شده است، به رایزنی و شراکت اطلاعات بپردازند و بار دیگر درخواست می‌کند که کشورهای صادرکننده بر اساس پیوست IV برجام با کمیسیون مشترک همکاری کند؛
- از کمیسیون مشترک می‌خواهد پیشنهادهای مربوط به انتقال و فعالیت‌های توصیف‌شده در پاراگراف ۲ پیوست B را با نگاه به موافقت ترجیحی متناسب با این قطعنامه و شروط و اهداف برجام را دربارهٔ فراهم کردن انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری لازم برای فعالیت هسته‌ای ایران بر اساس برجام بررسی کند و کمیسیون مشترک را ترغیب می‌کند تا تدابیری را به منظور بررسی دقیق و مفصل همه این پیشنهادها اتخاذ کند.
استثنائات - تصمیم می‌گیرد براساس ماده ۴۱ منشور ملل متحد، تدابیر اعمال‌شده در قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (سال ۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (سال ۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (سال ۲۰۰۸) و ۱۹۲۹ (سال ۲۰۱۰) نباید شامل ارائه، فروش یا انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری و ارائه هر گونه کمک فنی مربوط، آموزش، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، دلالی یا فعالیت‌های دیگر، توسط کشورهای شرکت‌کننده در برجام یا کشورهای عضو که با همکاری آنها اقدام می‌کنند شود. این مسئله به طور مستقیم مربوط به:الف- تغییر دو آبشار سایت فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار
ب- صادرات اورانیوم غنی‌شده ایران فراتر از ۳۰۰ کیلوگرم در ازای اورانیوم طبیعی و
ج- نوسازی رآکتور اراک براساس توافق طرح مفهومی توافق‌شده و در نهایت دربارهٔ طرح نهایی این رآکتور است؛ - تصمیم می‌گیرد، بر اساس ماده ۴۱ منشور ملل متحد، کشورهای عضو که در فعالیت‌های مجاز بر اساس بند ۲۱ باید اطمینان حاصل کنند که الف) همه این فعالیت‌ها به دقت براساس برجام صورت می‌گیرد، ب) کمیتهٔ تشکیل‌شده در پی قطعنامه ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶) را مطلع کنند و زمانی که این امر تحقق یافت، ده روز پیش از اجرای این گونه فعالیت‌ها کمیته مشترک را مطلع کنند ج) ملزومات، متناسب خط‌مشی‌های ترسیم‌شده در INFCIRC اشاره شده در قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) که بروزرسانی شده است تحقق یافته است را اجرا کنند، د) آنها از این حق برخوردارند و در جایگاهی قرار دارند که به طور مؤثر استفاده نهایی و مکان استفاده نهایی هر قلم را راستی‌آزمایی کنند و ه) دربارهٔ اقلام ارائه‌شده، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌هایی که در INFCIRC قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) به نحوی که بروزرسانی شده است این شرایط صدق می‌کند، آنها همچنین آژانس را ظرف ۱۰ روز از ارائه، فروش یا انتقال مطلع کنند؛
- تصمیم می‌گیرد، بر اساس ماده ۴۱ منشور ملل متحد، همچنین تدابیر اعمال‌شده در قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (سال ۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (سال ۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (سال ۲۰۰۸) و ۱۹۲۹ (سال ۲۰۱۰) به آن مقدار که برای اجرای انتقال و فعالیت‌هایی که از قبل به صورت مورد به مورد توسط کمیته شکل‌گرفته ذیل قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) تأیید می‌شود، اعمال نشود. این موارد عبارتند از:۱. فعالیت‌ها و انتقالاتی که به طور مستقیم مرتبط با اجرای اقدامات مربوط به هسته‌ای مشخص‌شده در بندهای ۱۵٫۱ تا ۱۵٫۱۱ پیوست ۵ برجام است
۲. برای آماده‌سازی و تدارک اجرای برجام لازم است
۳. یا توسط کمیته مشخص شود که با اهداف این قطعنامه هماهنگ است؛ - خاطر نشان می‌کند در صورتی که مفاد قطعنامه‌های قبلی پیرو بند ۱۲ صدق کند، مفاد بندهای ۲۱، ۲۲، ۲۳ و ۲۷ همچنان پابرجا خواهد بود؛
دیگر مسائل - تصمیم می‌گیرد که تدارکات عملی لازم برای اجرای مستقیم وظایف مربوط به اجرای این قطعنامه شامل وظایفی که در پیوست ب و راهنمای منتشرشده آمده است صورت گیرد؛
- از همه کشورها، نهادهای مربوط سازمان ملل و دیگر طرف‌های مربوط می‌خواهد که به طور کامل در اجرای وظایف مربوط به این قطعنامه، به ویژه با ارائه هر گونه اطلاعات موجود دربارهٔ اجرای تدابیر این قطعنامه همکاری کنند؛
- تصمیم می‌گیرد که همه شروط و مفاد موجود در برجام تنها هدف اجرا میان گروه ۱+۵ و ایران را دنبال می‌کند و نباید به عنوان تدابیری برای هر کشور دیگر یا اصول قانون بین‌المللی و حقوق و وظایف پیمان عدم اشاعه یا دیگر اسناد مربوط و نیز اصول و اقدامات شناخته‌شده بین‌المللی قلمداد شود؛
- یادآوری می‌کند که تدابیری که در بند ۱۲ قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) اعمال شده است نباید مانع از آن شود که یک فرد یا نهاد تحریم‌شده بر اساس قراردادی که پیش از این تحریم وارد آن شده است پرداخت صورت دهد، به این شرط که شروط مشخص‌شده در پاراگراف ۱۵ قطعنامه محقق شود و تأکید می‌کند اگر شروط قطعنامه‌های قبلی دوباره در پی پاراگراف ۱۲ این قطعنامه اجرایی شود، این شرط نیز دوباره قابل اجرا خواهد بود؛
- بر اهمیت این مسئله تأکید می‌کند که همه کشورها تدابیر لازم برای تضمین این مسئله را صورت دهند تا تضمین شود هیچ ادعایی نباید بر ضد دولت ایران یاهیچ فرد یا هویتی در ایران یا افراد و نهادهایی که در پی قطعنامه قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) و دیگر قطعنامه‌های مربوط تحریم شدند صورت گیرد یا این که هر فردی از طریق یا از طرف چنین فرد یا نهادی در ارتباط با هر گونه قرارداد یا معامله دیگر جایی که عملکرد آن به علت اجرای مفاد قطعنامه‌های قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (سال ۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (سال ۲۰۰۸)، ۱۹۲۹ (سال ۲۰۱۰) و این قطعنامه متوقف شده است، ادعایی را مطرح کند؛
- تصمیم می‌گیرد که همچنان تا زمان انقضای مفاد این قطعنامه بر اساس پاراگراف ۸ دربارهٔ این مسئله پیگیر باشد.
پیوست‌ها
ویرایشپیوست الف- برجام
ویرایشبرای مطالعهٔ این بخش به صفحهٔ برنامه جامع اقدام مشترک مراجعه کنید.
پیوست ب- بیانیه مستقل
ویرایشچین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، ایالات متحده و اتحادیه اروپا با ایران تفاهم برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را امضا کردند تا به راه‌حلی جامع، مناسب و طولانی‌مدت برای مسئله هسته‌ای ایران برسند. به منظور ارتقا شفاف‌سازی و ایجاد فضایی مطلوب برای اجرای کامل برجام چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، آمریکا و اتحادیه اروپا مفادی را وضع کرده‌اند. مشارکت آنها در برجام منوط است به تصویب قطعنامه‌ای جدید در شورای امنیت سازمان ملل طبق ماده ۴۱ منشور ملل متحد: پایان دادن به قطعنامه‌های ۱۶۹۶ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶)، ۱۷۴۷ (سال ۲۰۰۷)، ۱۸۰۳ (سال ۲۰۰۸)، ۱۸۳۵ (سال ۲۰۰۸)، ۱۹۲۹ (سال ۲۰۱۰) و ۲۲۲۴ (سال ۲۰۱۵). این قطعنامه پیروی از مفاد مندرج را برای مدت مشخص ملزم می‌کند و با همکاری کمیسیون مشترک مشخص‌شده در تفاهم برجام کار اجرای این تفاهم را تسهیل می‌کند.
مفاد زیر در روزی که دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش خود را مبنی بر تأیید اقدامات ایران ارائه دهد بکار گرفته خواهد شد.
- ۱- واژه «همه کشورها» که در این سند استفاده شده است به معنای همه کشورها بدون استثنا است.
- ۲- همه کشورها می‌توانند و اجازه دارند در فعالیت‌های زیر مشارکت داشته باشند، این فعالیت‌ها هر کدام از سوی شورای امنیت تأیید شده است:
الف- تأمین، فروش و انتقال مستقیم و یا غیرمستقیم تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده‌شده در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 و نیز در سند INFCIRC/254/Rev.9/Part ۲ (یا جدیدترین نسخه از این اسناد، همان‌طور که توسط شورای امنیت به روز شده است)، از داخل قلمرو تحت حاکمیت آنها، یا توسط اتباع آنها و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌هایی که پرچم‌های آنها رویشان نصب است، یا برای استفاده در داخل و یا استفاده به نفع ایران، چه از داخل کشورهایشان نشأت گرفته باشد چه خیر، همچنین هرگونه اقلام بیشتر در صورتی که این کشور تصمیم بگیرد می‌تواند از آنها در بازفرآوری و فعالیت‌های مرتبط آب سنگین و یا غنی‌سازی مغایر با برجام استفاده کند.
ب- ارائه هر گونه کمک‌های فنی یا آموزشی، کمک‌های مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری و دیگر خدمات و انتقال منابع و خدمات مالی مربوط به تهیه، فروش، انتقال، ساخت یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالا و تکنولوژی که در پاراگراف قبلی توضیح داده شد.
ج- دستیابی ایران به منفعتی در فعالیتی اقتصادی در کشوری دیگر، شامل استخراج اورانیوم یا تولید یا استفاده از فناوری و مواد هسته‌ای مطابق فهرست INFCIRC/254/Rev.12/Part 1، و [حق داشتن] چنین سرمایه‌گذاری‌هایی در قلمرو حاکمیتی ایران، از سوی این کشور، اتباع این کشور و نهادهای ثبت‌شده در ایران و یا تحت حاکمیت ایران، یا توسط افراد و نهادهای فعال به نمایندگی از آنها و یا به دستور آنها، یا توسط نهادهای متعلق به آنها و یا تحت کنترل آنها،
به غیر از این، نیازی به تصویب پیشاپیش شورای امنیت برای تأمین، فروش، یا انتقال تجهیزات اشاره شده در بخش B.1 از سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 به ایران نیست، مادامی‌که چنین تجهیزاتی برای رآکتورهای آب سبک، غنی‌سازی اورانیوم با غلظت پایین استفاده می‌شود همان‌طور که در بخش A.1.2 از سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 آمده، زمانی که این تجهیزات به اجزاء مونتاژشده سوخت هسته‌ای برای چنین رآکتورهایی افزوده شده، همچنین اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده شده در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 2، مادامی‌که برای استفاده اختصاصی در رآکتورهای آب سبک است.
برای هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌هایی که توسط شورای امنیت سازمان ملل مطابق با بند فرعی فوق‌الذکر (الف) تصویب شده، و یا تأمین‌شده، خریداری شده، یا منتقل شده تابع استثنائات فوق‌الذکر، کشورها می‌بایست تضمین کنند که (الف): الزامات این «دستورالعمل‌ها» آنگونه که در «بخشنامه اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» برشمرده شده، به نحو مقتضی به اجرا گذاشته شده؛ (ب) آنها از این حق برخوردارند و در جایگاهی قرار دارند تا به طور مؤثر کاربری نهایی هرگونه اقلام تأمین‌شده و مکان استفاده از آنها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ (ج) ظرف مدت ده روز پس از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام، شورای امنیت را در جریان قرار دهند؛ و (د) در خصوص اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های فهرست‌شده در «بخشنامه‌های اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی»، این کشورها باید ظرف مدت ده روز پس از تأمین، فروش و یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز در جریان قرار دهند.
و به غیر از این موارد نیز، به تصویب پیشاپیش شورای امنیت سازمان ملل برای تأمین، فروش و یا انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌ها و ارائه هرگونه کمک‌های فنی، آموزش، کمک‌های مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌ای و موارد مرتبط دیگر، که به طور مستقیم مربوط به اعمال تغییرات لازم در دو آبشار تأسیسات فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار، صادرات اورانیوم غنی‌شده ایران مازاد بر ۳۰۰ کیلوگرم در ازای دریافت اورانیوم طبیعی، و مدرن‌سازی رآکتور اراک بر اساس طراحی مفهومی مورد توافق و، به دنبال آن، طراحی نهایی چنین رآکتوری بر پایه توافق می‌باشد، نیازی نیست. مشروط به اینکه کشورهای عضور تضمین کنند که (الف) تمام چنین فعالیت‌هایی کاملاً مطابق با برجام اجرا می‌شوند؛ (ب) این کشورها، ده روز پیش از آغاز چنین فعالیت‌هایی، «کمیسیون مشترک» و شورای امنیت را مطلع سازند؛ (ج) الزامات این دستورالعمل همان‌طور که در بخشنامه اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برشمرده شده، به نحو مقتضی به اجرا گذاشته شده؛ (د) آنها از این حق برخوردارند و در جایگاهی قرار دارند تا به طور مؤثر کاربری نهایی هرگونه اقلام تأمین‌شده و مکان استفاده از آنها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ و (ه) در مورد اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های فهرست‌شده در بخشنامه‌های اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، این کشورها باید ظرف مدت ده روز پس از تأمین، فروش و یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز در جریان قرار دهند.
این بند باید همان‌طور که در برجام شرح داده شده است، تا ۱۰ سال پس از «روز پذیرش برجام» اجرا شود، مگر اینکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمع‌بندی مبسوط» را پیش از آن تاریخ تأیید کند، سپس این ضرورت که شورای امنیت پیشاپیش مصوبه‌ای را صادر کند، باید فوراً به حالت تعلیق درآمده و، همزمان با آغاز زمان اجرای این تعلیق، اِعمال استثنائات مشروح در این بند باید ادامه یافته و تمامی کشورها باید در فعالیت‌های اعلام شده در این بند مشارکت داشته و اجازه انجام آنها را صادر کنند، البته در صورتی که شورای امنیت و «کمیسیون مشترک» را حداقل ده روز کاری پیش از آغاز هریک از این فعالیت‌ها به صورت مورد به مورد مطلع ساخته باشند.
۳- از ایران خواسته می‌شود تا هیچ فعالیتی مرتبط با موشک‌های بالستیک طراحی‌شده با قابلیت حمل تسلیحات هسته‌ای صورت ندهد، از جمله شلیک هر گونه موشک با استفاده از چنین فناوری‌های مربوط به موشک‌های بالستیک، تا زمان ۸ سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمع‌بندی مبسوط» را تأیید کند، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
۴- تمامی کشورها باید در فعالیت‌های شرح داده شده در ذیل مشارکت کرده و اجازه انجام آن را صادر کنند، مشروط به اینکه شورای امنیت پیشاپیش بر مبنایی مورد به مورد مجوز چنین فعالیت‌هایی را صادر کرده باشد:
- الف. تأمین، فروش و یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده شده در (S/۲۰۱۵/۵۴۶) [جدیدترین فهرست کنترل فناوری موشکی] و هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌هایی که این کشورها تصمیم بگیرند که می‌تواند برای تولید هرگونه سامانه شلیک تسلیحات هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرد، از داخل قلمرو تحت حاکمیت آنها، و یا توسط اتباع آنها و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌هایی که پرچم آنها را حمل می‌کنند، به داخل ایران و یا خارج از این کشور، یا برای استفاده در داخل ایران و یا به نفع این کشور، چه این اقلام از قلمرو تحت حاکمیت آنها نشأت گرفته و یا نگرفته باشد؛ و
- ب. ارائه هرگونه فناوری یا آموزش و کمک فنی، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌ای و موارد دیگر، و نیز انتقال خدمات و یا منابع مالی به ایران، یا دستیابی ایران به منفعتی در هریک از فعالیت‌های اقتصادی در کشوری دیگر، مرتبط با تأمین، فروش، انتقال، تولید و یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های شرح داده شده در بند فرعی (a) و یا مرتبط با فعالیت‌های شرح داده شده در بند ۳.
مشروط به اینکه در صورت تصویب شورای امنیت سازمان ملل: (الف) قرارداد ارسال و یا کمک به ارسال چنین اقلامی شامل تضمین‌های مقتضی در خصوص کاربری نهایی آنها شود؛ و (ب) ایران متعهد شود تا از چنین اقلامی برای توسعه سامانه‌های شلیک سلاح‌های هسته‌ای استفاده نکند.
این بند باید تا ۸ سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گزارشی ارائه دهد که مؤید «جمع‌بندی مبسوط» باشد، اجرا شود، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
۵- تمامی کشورها، مشروط به اینکه شورای امنیت پیشاپیش بر مبنایی مورد به مورد، تصمیم به تصویب بگیرد، باید در این فعالیت‌ها مشارکت داشته و اجازه آن را صادر کنند: تأمین، فروش و یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم، هر گونه تانک جنگی، خودروهای رزمی زرهی، سامانه‌های توپخانه‌ای سنگین، هواپیماهای رزمی، بالگردهای تهاجمی، ناوهای جنگی، موشک‌ها و یا سامانه‌های موشکی، مطابق با اهداف «فهرست تسلیحات متعارف سازمان ملل»، یا مواد مرتبط، شامل قطعات یدکی، از داخل و یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتی‌شان، و یا توسط اتباع آنها و یا افراد تحت حاکمیت آنها، یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های حامل پرچم‌های آنها، اعم از اینکه از قلمروشان نشأت گرفته یا خیر، به ایران، یا برای استفاده در داخل ایران و یا در جهت تأمین منافع ایران، و ارائهٔ آموزش فنی، منابع یا خدمات مالی، پیشنهادات، دیگر خدمات و کمک‌های مرتبط با تأمین، فروش، انتقال، تولید، حفظ و نگهداری و یا استفاده از تسلیحات و مواد مرتبط توصیف‌شده در این بند فرعی، به ایران توسط اتباع این کشورها و یا از داخل یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتشان.
این بند باید تا مدت ۵ سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش تأیید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه دهد، اجرا شود، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
۶. تمام کشورها باید:
- الف. اقدامات ضروری را صورت دهند تا تضمین کنند که تمام فعالیت‌های برشمرده شده در بند ۲، ۴، و ۵ در قلمروهای تحت حاکمیتشان اتفاق می‌افتد، و یا اتباع آنها و یا افراد تحت حاکمیت آنها را شامل می‌شود، و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های حامل پرچم‌های آنها صورت می‌گیرد، تنها مطابق با عبارات مرتبط آن بندها، و نیز به منظور جلوگیری و ممانعت از انجام هرگونه فعالیت مغایر با این مفاد، تا مدت ۱۰ سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس گزارش تأیید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه دهد؛ بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.
- ب. بایستی تمهیدات لازم را جهت جلوگیری از تأمین، فروش یا انتقال تسلیحات یا مواد مرتبط از خاک ایرانتوسط اتباع یا کشتی‌ها و هواپیماهای تحت پرچم خود به عمل آورند، مگر آنکه شورای امنیت سازمان ملل از قبل بر اساس بررسی‌های موردی تصمیم دیگری را اتخاذ کرده باشد. این تمهیدات بایستی صرفنظر از اینکه مبدأ این اقدامات خاک ایران باشد یا خیر، تا ۵ سال بعد از «روز پذیرش» برجام، و یا تا تاریخ ارائه گزارشی در تأیید «جمع‌بندی مبسوط» توسط آژانس بین‌المللی انرژی ـ هر کدام که زودتر عملی شود ـ ادامه یابند.
- ج. تا هشت سال بعد از «روز پذیرش» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارش تأییدیه «جمع‌بندی مبسوط» توسط آژانس - هر کدام که زودتر باشند - به مسدودکردن وجوه یا سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی موجود در خاک آنها در روز پذیرش برجام ادامه دهند و همچنین وجوه و سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی که در هر زمان ما بعد وارد خاک آنها می‌شود و مالکیت یا کنترل آنها از آنِ افراد و موسساتی باشد که نامشان تا تصویب قطعنامه جدید در فهرستِ تهیه و نگهداری شده توسط «کمیته»، متعاقب قطعنامه شماره ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) قرار گرفته باشد را مسدود کنند (به استثنای افراد و موسساتی که در اینجا در پیوست ۱ مشخص شده‌اند یا شورای امنیت ممکن است نام آنها را از فهرست مذکور خارج کند) و دارایی‌های افراد و موسسات دیگری که ممکن است شورای امنیت آنها را مشمول شرایط ذیل قرار دهد را مسدود کنند: دارای سابقه همکاری یا ارتباط مستقیم یا حمایت از فعالیت‌های هسته‌ای حساس ایران از منظر اشاعه‌ای، که ناقض تعهدات این کشور ذیل برجام باشند، یا [دارای سابقه همکاری یا ارتباط مستقیم یا حمایت از] ساخت سامانه‌های پرتاب سلاح هسته‌ای از طریق [روشهای مختلف] اعم از مشارکت در تهیه اقلام، کالاها، تجهیزات، مواد ممنوعه مشخص شده در این بیانیه؛ کمک به افراد و موسسات تحت تحریم برای دور زدن یا انجام اعمال ناقض سند برجام یا قطعنامه جدید؛ یا عمل به نیابت یا بنا به دستور افراد یا موسسات تحت تحریم؛ یا دارای سابقه تحت تملک بودن یا کنترل شدن توسط افراد یا موسسات تحت تحریم [به طرق مختلف] از جمله روشهای غیرقانونی.
- د. تا هشت سال بعد از «روز پذیرش» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشی توسط آژانس در تأیید «جمع‌بندی مبسوط» - هر کدام که زودتر باشند- اطمینان حاصل کنند که هیچ‌گونه وجوه، دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی توسط اتباع یا هر فرد و مؤسسه فعال در خاک آنها در اختیار افراد یا موسسات تحت تحریم قرار نگرفته یا برای سودرسانی به آنها مورد استفاده قرار نخواهد گرفت. این شرایط برای وجوه، سایر دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی که دولت‌های متبوع آنها را واجد شرایط ذیل بدانند، لازم‌الاجرا نخواهد بود:
i. برای مخارج پایه، از جمله پرداخت وجوه مواد غذایی، اجاره یا رهن، دارو و درمان پزشکی، مالیات، هزینه بیمه و هزینه‌های امور عام‌المنفعه یا صرفاً برای پرداخت کارمزدهای معقول حرفه‌ای و بازپرداخت هزینه‌های مرتبط با خدمات حقوقی یا کارمزدها و هزینه‌های خدمات بر طبق قوانین کشورها، یا برای نگهداری معمول اموال تحت مصادره، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی، ضروری باشند و این اقدام بعد از آن صورت گیرد که دولت‌های متبوع تصمیم خود برای مجاز کردن دسترسی به این وجوه، سایر دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی، در موارد مناسب، را به اطلاع شورای امنیت سازمان ملل رسانده باشند و این شورا ظرف پنج روز کاری بعد از دریافت اطلاعیه مربوط، تصمیم منفی در این مورد اتخاذ نکرده باشد.
ii. برای مخارج فوق‌العاده ضروی باشند، مشروط بر آنکه این تصمیم توسط دولت‌های متبوع به اطلاع شورای امنیت رسیده باشند و این شورا آن را تأیید کرده باشد.
iii. برای همکاری در پروژه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای، مطابق موارد شرح داده شده در پیوست III «برجام»، مشروط بر آنکه دولت‌های متبوع این تصمیم را به اطلاع شورای امنیت رسانده باشند و این شورا آن را تأیید کرده باشد.
iv. موضوع یک داوری یا حق حبس[i] قضایی، اجرایی یا حَکَمیتی باشد که در آن از وجوه مورد نظر، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی برای استفاده در این حق حبس یا داوری استفاده شود، منوط به آنکه مناقشات مربوط به حق حبس یا داوری مربوط به قبل از تاریخ صدور قطعنامه شماره ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶) باشند، ارتباطی با منفعت‌رسانی به یکی از نفرات یا موسسات واجد شرایط مطرح شده در این پاراگراف نداشته باشند و توسط دولت‌های متبوع به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد؛ یا
v. برای فعالیت‌های مرتبط با موارد مطرح شده در پاراگراف ۲ یا هر فعالیت مورد لزوم دیگر برای اجرای برجام ضروری باشند، منوط به آنکه این تصمیم توسط دولت‌های متبوع به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد و شورای امنیت آن را تأیید کرده باشد.
علاوه بر این، این مفاد نباید از اینکه یک فرد یا نهاد تحریم‌شده دیون خود که مربوط به قراردادهای پیش از تحریم آن فرد یا نهاد هستند را بپردازد، مانع شود، مشروط بر اینکه کشورهای مربوطه اعلام کرده باشند که قرارداد مربوط به موارد، مواد، تجهیزات، اقلام، فناورها، همیاری، آموزش، همیاری مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا دیگر خدمات ممنوعه ذکر شده در این بیانیه نیست؛ این پرداخت نباید مستقیماً یا به صورت غیر مستقیم توسط اشخاص یا نهادهای ذیل مفاد این پاراگراف دریافت شوند؛ و ۱۰ روز پیش از صدور چنین مجوزی و بعد از تذکر از سوی یک کشور مربوطه به شورای امنیت مبنی بر تصمیم برای پرداخت یا دریافت چنین وجوهی یا صدور مجوز، در صورتی که مناسب باشد، برای آزادسازی منابع، دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی به این منظور.
علاوه بر این، کشورها می‌توانند بر حساب‌های مسدودشده مطابق با این پاراگراف بهره یا دیگر درآمدهای مربوط به آن حساب‌ها یا پرداخت‌های مربوط به آن قراردادها، موافقتنامه‌ها یا تعهداتی که پیش از تاریخی که آن حساب‌ها مسدود شده‌اند، بیافزایند، مشروط بر اینکه این بهره، دیگر درآمدها یا هزینه‌ها، همچنان تحت آن قوانین بوده و مسدود شده باشد.
e) به مدت ۵ سال بعد از روز پذیرش برجام یا تا تاریخی هر قدر هم زودتر، که آژانس گزارشی موید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه کند، اقدامات لازم برای پیشگیری از ورود یا انتقال افراد اعلام‌شده در پاراگراف ۶(a) فوق از طریق اراضی‌شان را انجام دهند، البته تأکید می‌شود که هیچ‌چیز در این پاراگراف نباید یک کشور را به خودداری از ورود اتباع خود به اراضی‌اش ملزم کند. تمهیدات اعمال‌شده در این پاراگراف، نباید زمانی که شورای امنیت به صورت موردی اعلام کرد که چنین سفرهایی به دلایل انسانی توجیه‌شده است، از جمله الزامات مذهبی یا زمانی که شورای امنیت نتیجه بگیرد که یک معافیت به اهداف این قطعنامه کمک می‌کند، از جمله زمانی که بند ۱۵ اساسنامه مطرح است، اعمال شوند.
f) اقدامات لازم را در انطباق با قطعنامه و دستورالعمل ارائه‌شده از سوی شورای امنیت و با توجه به مواردی که تأمین، فروش، انتقال یا صادرات آنها بر خلاف مجوزهای برجام یا این بیانیه صورت گرفته، انجام داده و در این زمینه همکاری کند.
۷. از همه کشورها خواسته می‌شود اجرای کامل برجام را از طریق بازرسی تمام محموله‌ها به و از ایران، در اراضی‌شان از جمله بنادر و فرودگاه‌ها بر اساس اختیارات ملی و قانونی خود و منطبق با قوانین بین‌المللی به خصوص قانون دریا و موافقتنامه‌های بین‌المللی هوانوردی مربوطه و در صورتی که دولت‌ها دلایل متقنی دارند که تصور کنند که آن محموله مواردی را دربردارد که تأمین، فروش، انتقال یا صادرات آنها بر خلاف مجوزهای برجام یا این بیانیه صورت گرفته، تسهیل کنند؛ و همچنین از آنها خواسته می‌شود در صورتی که دلایل متقنی وجود دارد که تصور کنند که یک کشتی مواردی را حمل می‌کند که تأمین، فروش، انتقال یا صادرات آنها بر خلاف مجوزهای برجام یا این بیانیه صورت گرفته، در بازرسی‌ها در آب‌های آزاد با رضایت کشور صاحب کشتی، همکاری کنند.
چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، پادشاهی متحده، ایالات متحده و اتحادیه اروپا برداشتشان را یادآور می‌شوند که در پی تصویب قطعنامه‌ای که برجام را تأیید کند، شورای امنیت تمهیدات عملی برای اجرای وظایف مقرر در این بیانیه، از جمله نظارت و حمایت از اجرای این تمهیدات توسط کشورهای عضو را انجام داده و پیشنهادات توصیف‌شده در پاراگراف ۲ این بیانیه را بازنگری کرده، به استعلامات کشورهای عضو پاسخ داده، دستورالعمل‌ها را ارائه کرده و اطلاعات مربوط به اقدامات ادعایی متناقض با قطعنامه را راستی‌آزمایی کند. علاوه بر این، این کشورها، پیشنهاد می‌کنند که شورای امنیت از دبیر کل بخواهد که هر ۶ ماه، در مورد اجرای این تمهیدات، گزارش دهد.
طول دوره مفاد این بیانیه می‌تواند به درخواست هریک از طرف‌ها در نشست دو سالانه وزارتی توسط کمیسیون مشترک مورد بازنگری قرار گرفته و در آن کمیسیون مشترک توصیه‌های خود را با اجماع شورای امنیت، ارائه دهد.
پیوست
ویرایش- داوود آقاجانی
- امیر موید علایی
- بهنام عسگرپور
- محمد فدایی آشیانی
- عباس رضایی آشتیانی
- سازمان انرژی اتمی ایران
- هاله بختیار
- مرتضی بهزاد
- مرکز تحقیقات و تولید سوخت هسته‌ای اصفهان و مرکز فناوری هسته‌ای اصفهان
- بانک صادرات شرق
- سید حسین حسینی
- شرکت ترابری ایرانو هند
- شرکت کشتی رانی جمهوری اسلامی
- جابر ابن حیان
- مرکز تحقیقات هسته‌ای کرج
- شرکت کاوش‌یار
- علی حاجی‌نیا لیلابادی
- شرکت انرژی مصباح
- شرکت modern industries technique
- حمیدرضا مهاجرانی
- جعفر محمدی
- احسان منجمی
- هوشنگ نوبری
- شرکت نوین انرژی
- مرکز تحقیقات هسته‌ای کشاورزی و دارویی
- شرکت پارس تراش
- صنایع انرژی پیشگام
- محمد قنادی
- امیر رحیمی
- جواد رحیقی
- عباس رشیدی
- جواد کریمی ثابت
- سید جابر صفدری
- قاسم سلیمانی
- کشتیرانی جنوب خط ایران
- شرکت تماس
منابع
ویرایش
|
این اثر از یکی از اسناد رسمی سازمان ملل متحد برگزیده شده است. سیاست این سازمان مبتنی بر انتشار آثارش در حوزه مالکیت عمومی است تا «نظرات موجود در اسناد ملل متحد به صورت هر چه گسترده‌تر» اشاعه یابد.
بر اساس دستورالعمل اداری ST/AI/189/Add.9/Rev.2 که فقط به زبان انگلیسی موجود است، اسناد ذیل در تمام جهان در مالکیت عمومی قرار می‌گیرند:
|
.svg){kind=small}
|