کلیات سعدی/بوستان/باب سوم/میان دو عمزاده وصلت فتاد
حکایت
| میان دو عمزاده وصلت فتاد | دو خورشید سیمای مهتر نژاد | |||||
| یکی را بغایت خوش افتاده بود | دگر نافرو[۱] سرکش افتاده بود | |||||
| یکی خلق و لطف پریوار داشت | یکی روی در روی دیوار داشت | |||||
| یکی خویشتن را بیاراستی | دگر مرگ خویش از خدا خواستی | |||||
| پسر را نشاندند پیران ده | که مِهرت برو نیست مَهرش بده | |||||
| بخندید و گفتا بصد گوسفند | تغابن نباشد رهائی ز بند | |||||
| بناخن پریچهره میکند پوست | که هرگز بدین کی شکیبم ز دوست؟[۲] | |||||
| نه صد گوسفندم که سیصد هزار | نباید بنادیدن روی یار | |||||
| ترا هرچه مشغول دارد ز دوست | اگر راست خواهی[۳] دلارامت اوست | |||||
***
| یکی پیش شوریده حالی نبشت | که دوزخ تمنا کنی یا بهشت؟ | |||||
| بگفتا مپرس از من این ماجرا | پسندیدم آنچ او پسندد مرا | |||||