کلیات سعدی/بوستان/باب هفتم/سه کس را شنیدم که غیبت رواست
سه کس را شنیدم که غیبت رواست | وزین درگذشتی چهارم خطاست | |||||
یکی پادشاهی ملامت پسند | کزو بر دل خلق بینی گزند | |||||
حلالست[۱] ازو نقل کردن خبر | مگر خلق باشند ازو بر حذر | |||||
دوم پرده بر بی حیایی متن | که خود میدرد پردهٔ خویشتن | |||||
ز حوضش مدار ای برادر نگاه | که او[۲] میدرافتد بگردن بچاه | |||||
سوم کژ[۳] ترازوی ناراست خوی | ز فعل بدش هرچه دانی بگوی |