کلیات سعدی/غزلیات/آخر ای سنگ دل سیم زنخدان تا چند
< کلیات سعدی | غزلیات
۲۲۷– ب
| آخر ای سنگدل سیم زنخدان تا چند؟ | تو ز ما فارغ و ما از تو پریشان تا چند؟ | |||||
| خار در پای گل از دور بحسرت دیدن | تشنه بازآمدن از چشمهٔ حیوان تا چند؟ | |||||
| گوش در گفتن شیرین تو واله تا کی؟ | چشم در منظر مطبوع تو حیران تا چند؟ | |||||
| بیم آنست دمادم که برآرم فریاد | صبر پیدا و جگر خوردن پنهان تا چند؟ | |||||
| تو سر ناز برآری ز گریبان هر روز | ما ز جورت سر فکرت بگریبان تا چند؟ | |||||
| رنگ دستت نه بحناست که خون دل ماست | خوردن خون دل خلق بدستان تا چند؟ | |||||
| سعدی از دست تو از پای درآید روزی | طاقت بار ستم تا کی و هجران تا چند؟ | |||||