کلیات سعدی/غزلیات/بگذار تا مقابل روی تو بگذریم
< کلیات سعدی | غزلیات
۴۳۷ – ط
| بگذار تا مقابل روی تو بگذریم | دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم | |||||
| شوقست در جدائی و جورست در نظر | هم جور به که طاقت شوقت نیاوریم | |||||
| روی ار بروی ما نکنی حکم از آن تست | بازآ که روی در قدمانت بگستریم | |||||
| ما را سریست با تو که گر خلق[۱] روزگار | دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم | |||||
| گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من | از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم | |||||
| ما با توایم و با تو نه‌ایم اینت بلعجب[۲] | در حلقه‌ایم با تو و چون حلقه بر دریم | |||||
| نه بوی مهر میشنویم از تو ای عجب | نه روی آنکه مهر دگر کس بپروریم | |||||
| از دشمنان برند شکایت بدوستان | چون دوست دشمنست شکایت کجا بریم؟ | |||||
| ما خود نمیرویم دوان از قفای کس | آن میبرد که ما بکمند وی اندریم | |||||
| سعدی تو کیستی که درین حلقهٔ کمند | چندان فتاده‌اند که ما صید لاغریم | |||||