کلیات سعدی/غزلیات/خوش بود یاری و یاری بر کنار سبزه زاری

۵۶۱ – ب، خ

  خوش بود یاری و یاری بر کنار سبزه‌زاری[۱] مهربانان روی بر هم وز حسودان برکناری  
  هر که را با دلستانی عیش میافتد زمانی گو غنیمت دان که دیگر دیر دیر[۲] افتد شکاری  
  راحت جانست رفتن با دلارامی بصحرا عین درمانست گفتن درد دل با غمگساری  
  هر که منظوری ندارد عمر ضایع میگذارد اختیار اینست دریاب ایکه داری اختیاری[۳]  
  عیش[۴] در عالم نبودی گر نبودی روی زیبا گر نه گل بودی نخواندی بلبلی بر شاخساری  
  بار بی‌اندازه دارم بر دل از سودای جانان[۵] آخر ای بیرحم باری از دلی برگیر[۶] باری  
  دانی از بهر چه معنی خاک پایت می‌نباشم؟ تا ترا ننشیند از من بر دل نازک غباری  
  ور ترا با خاکساری سر بصحبت در نیاید بر سر راهت بیفتم تا کنی بر من گذاری  
  زندگانی صرف کردن در طلب حیفی نباشد گر دری خواهد گشودن سهل باشد انتظاری  
  دوستان معذور دارند[۷] از جوانمردی و رحمت گر بنالد دردمندی یا بگرید بیقراری  
  رفتنش دل میرباید گفتنش جان میفزاید با چنین حسن و لطافت چون کند پرهیزگاری؟  
  عمر سعدی گر سر آید در حدیث عشق شاید کو نخواهد ماند بیشک وین بماند[۸] یادگاری  


  1. در کنار لاله‌زاری.
  2. که نادر در کمند افتد.
  3. در قدیمترین نسخه: اختیاری نیست دریاب ای که داری اعتباری (؟)
  4. عشق.
  5. عشقت.
  6. از دلم بردار.
  7. دارید.
  8. زو بماند.