کلیات سعدی/غزلیات/دیدی ای دل که دگر باره چه آمد پیشم

۶۵۷

  دیدی ایدل که دگر باره چه آمد پیشم چه کنم با که بگویم چه خیال اندیشم؟  
  کاش بر من نرسیدی ستم عشق رخت که فرو مانده بحال دل تنگ خویشم  
  دلبرا نازده در مار سر زلف تو دست چکند[۱] کژدم هجران تو چندین نیشم  
  همچو دف میخورم از دست جفای تو قفا چنگوار از غم هجران تو سر در پیشم  
  آبرویم چه بری آتش عشقم بنشان کمتر از خاکم و بر باد مده زین بیشم  
  گر بجان ناز کنی گر نکنم در رویت (؟) تا بدانی که توانگر دلم ار درویشم  
  دمبدم در دلم آید که دم کفر زنم تا بجان فتنهٔ آن طرهٔ کافر کیشم  
  عقل دیوانه شد از سعدی دیوانه مزاج با پریشانی از آن بر سر حال خویشم  


  1. ظاراً «چه زند» درست باشد.