کلیات سعدی/غزلیات/بیا بیا که ز عشقت چنان پریشانم
< کلیات سعدی | غزلیات
۶۵۸
| بیا بیا که ز عشقت چنان (پریشانم) | که میرود ز غمت بر زبان (پریشانم) | |||||
| تو فارغ از من و من در غم تو ..... | بیا ببین که ز غم بر چه سان (پریشانم) | |||||
| نه روی با تو نشستن نه رای ...... | من شکسته دل اندر میان (پریشانم) | |||||
| نمیتوان که بدست آورم (گلاله تو) | چو سنبل تو شب و روز از (ان پریشانم) | |||||
| بهیچ نوع دل و دیده‌ام ز ........ | ازان همیشه من از دستشا(ن پریشانم) | |||||
| ز دست دیده و دل هیچ (کس پریش نگشت) | ازین بتر که من اندر جهان (پریشانم) | |||||
| چگونه جمع شود خاطرم که ....... | ز دست جور تو نامهربا(ن پریشانم) | |||||
| ز عطر مجمر وصفت نیافتم (بوئی) | ازان ز آتش دل چون (دخان پریشانم) | |||||
| دلم بوعدهٔ وصل ار چه خوش کند سعدی) | چو در فراق بوم همچنا(ن پریشانم) | |||||