کلیات سعدی/غزلیات/بیا بیا که ز عشقت چنان پریشانم

۶۵۸

  بیا بیا که ز عشقت چنان (پریشانم) که میرود ز غمت بر زبان (پریشانم)  
  تو فارغ از من و من در غم تو ..... بیا ببین که ز غم بر چه سان (پریشانم)  
  نه روی با تو نشستن نه رای ...... من شکسته دل اندر میان (پریشانم)  
  نمیتوان که بدست آورم (گلاله تو) چو سنبل تو شب و روز از (ان پریشانم)  
  بهیچ نوع دل و دیده‌ام ز ........ ازان همیشه من از دستشا(ن پریشانم)  
  ز دست دیده و دل هیچ (کس پریش نگشت) ازین بتر که من اندر جهان (پریشانم)  
  چگونه جمع شود خاطرم که ....... ز دست جور تو نامهربا(ن پریشانم)  
  ز عطر مجمر وصفت نیافتم (بوئی) ازان ز آتش دل چون (دخان پریشانم)  
  دلم بوعدهٔ وصل ار چه خوش کند سعدی) چو در فراق بوم همچنا(ن پریشانم)