کلیات سعدی/غزلیات/من خسته چون ندارم نفسی قرار بیتو
< کلیات سعدی | غزلیات
۶۵۹
من خسته چون ندارم نفسی قرار بیتو | بکدام دل صبوری کنم ای نگار بیتو | |||||
ره صبر چون گزینم من دل بباد داده | که بهیچ وجه جانم نکند قرار بیتو | |||||
صنما بخاک پایت، که بکنج بیت احزان | بضرورتم نشیند نه باختیار بیتو | |||||
اگرم بسوی دوزخ ببرند باز خوش خوش | بروم ولی بجنت نکنم گذار بیتو | |||||
سر باغ و بوستانم بچه دل بود نگارا | که بچشم من جهانشد همه زرنگار بیتو (؟) | |||||
نفسی ببوی وصلت زدنم بهست جانا | که چنین بماند عمری من دلفکار بیتو (؟) | |||||
تو گمان مبر که سعدی بتو برگزید یاری | بسرت که نیست او را سر هیچ یار بیتو |