کلیات سعدی/غزلیات/من خسته چون ندارم نفسی قرار بی‌تو

۶۵۹

  من خسته چون ندارم نفسی قرار بیتو بکدام دل صبوری کنم ای نگار بیتو  
  ره صبر چون گزینم من دل بباد داده که بهیچ وجه جانم نکند قرار بیتو  
  صنما بخاک پایت، که بکنج بیت احزان بضرورتم نشیند نه باختیار بیتو  
  اگرم بسوی دوزخ ببرند باز خوش خوش بروم ولی بجنت نکنم گذار بیتو  
  سر باغ و بوستانم بچه دل بود نگارا که بچشم من جهانشد همه زرنگار بیتو (؟)  
  نفسی ببوی وصلت زدنم بهست جانا که چنین بماند عمری من دلفکار بیتو (؟)  
  تو گمان مبر که سعدی بتو برگزید یاری بسرت که نیست او را سر هیچ یار بیتو