کلیات سعدی/غزلیات/زنده شود هر که پیش دوست بمیرد

by سعدی

۱۸۲– ط

	زنده شود هر که پیش دوست بمیرد			مرده دلست آنکه هیچ دوست نگیرد
	هر که ز ذوقش درون سینه صفائیست			شمع دلش را ز شاهدی نگزیرد
	طالب عشقی دلی چو موم بدست آر			سنگ سیه صورت نگین نپذیرد
	صورت سنگیندلی کُشنده سعدیست			هر که بدین صورتش کشند نمیرد[۱]

---

1. در بعضی نسخ چاپی این بیت هم هست:

   	صد چو من در فراق تو میراد			وآنکه ترا بیند و بدوست نگیرد