کلیات سعدی/غزلیات/شکست عهد مودت نگار دلبندم
< کلیات سعدی | غزلیات
۳۷۷– ب
| شکست عهد مودت نگار دلبندم | برید مهر و وفا یار سست پیوندم | |||||
| بخاکپای عزیزان که از محبت دوست | دل از محبت دنیا و آخرت کندم | |||||
| تطاولی که تو کردی بدوستی با من | من آن بدشمن خونخوار خویش نپسندم | |||||
| اگر چه مهر بریدی و عهد بشکستی | هنوز بر سر پیمان و عهد و سوگندم | |||||
| بیار ساقی سرمست جامِ بادهٔ عشق | بده برغم مناصح که میدهد پندم | |||||
| من آن نیم که پذیرم نصیحت عقلا | پدر بگوی که من بیحساب[۱] فرزندم | |||||
| بخاکپای تو سوگند و جان زنده دلان | که من بپای تو در مردن آرزومندم | |||||
| بیا بیا صنما کز سر پریشانی | نماند جز سر زلف تو هیچ پابندم | |||||
| بخنده گفت که سعدی ازین سخن[۲] بگریز | کجا روم که بزندان عشق دربندم؟ | |||||