کلیات سعدی/غزلیات/عمرم به آخر آمد عشقم هنوز باقی
< کلیات سعدی | غزلیات
۵۸۸ – م
عمرم بآخر آمد عشقم هنوز باقی | وز می چنان نه مستم کز عشق روی ساقی | |||||
یا غایةالامانی قلبی لدیک فانی | شخصی کما ترانی من غایة اشتیاقی | |||||
ایدردمند مفتون بر خد و خال موزون | قدر وصالش اکنون دانی که در فراقی | |||||
یا سعد کیف صِرنا فی بَلدَةِ هَجرنا | مِن بَعدما سَهرنا وَ الاَید فی العناق | |||||
بعد از عراق جائی خوش نایدم هوائی | مطرب بزن نوائی زان پردهٔ عراقی | |||||
خان الزمان عهدی حَتی بقیت وحدی | رُدواَ علیّ ودّی بالله یا رِفاقی | |||||
در سرو و مه چگوئی ای مجمع نکوئی؟ | تو ماه مشکبوئی تو سرو سیم ساقی | |||||
ان مُتّ فی هَواها دَعنی اُمت فداها | یا عاذِلی نَباها ذَرنی و ما اُلاقی | |||||
چند از حدیث آنان خیزید ای جوانان | تا در هوای جانان بازیم عمر باقی | |||||
قام الغیاث لَما زُم الجمال زُما | و اللیلُ مُدلَهما و الدَمعُ فی المآق | |||||
تا در میان نیاری[۱] بیگانهٔ نه یاری | درباز هر چه داری گر مرد اتفاقی |
- ↑ در نسخ چاپی: تا در میان کاری، و معنی آن واضح نشد.