کلیات سعدی/غزلیات/عمرم به آخر آمد عشقم هنوز باقی

۵۸۸ – م

  عمرم بآخر آمد عشقم هنوز باقی وز می چنان نه مستم کز عشق روی ساقی  
  یا غایةالامانی قلبی لدیک فانی شخصی کما ترانی من غایة اشتیاقی  
  ایدردمند مفتون بر خد و خال موزون قدر وصالش اکنون دانی که در فراقی  
  یا سعد کیف صِرنا فی بَلدَةِ هَجرنا مِن بَعدما سَهرنا وَ الاَید فی العناق  
  بعد از عراق جائی خوش نایدم هوائی مطرب بزن نوائی زان پردهٔ عراقی  
  خان الزمان عهدی حَتی بقیت وحدی رُدواَ علیّ ودّی بالله یا رِفاقی  
  در سرو و مه چگوئی ای مجمع نکوئی؟ تو ماه مشکبوئی تو سرو سیم ساقی  
  ان مُتّ فی هَواها دَعنی اُمت فداها یا عاذِلی نَباها ذَرنی و ما اُلاقی  
  چند از حدیث آنان خیزید ای جوانان تا در هوای جانان بازیم عمر باقی  
  قام الغیاث لَما زُم الجمال زُما و اللیلُ مُدلَهما و الدَمعُ فی المآق  
  تا در میان نیاری[۱] بیگانهٔ نه یاری درباز هر چه داری گر مرد اتفاقی  


  1. در نسخ چاپی: تا در میان کاری، و معنی آن واضح نشد.