کلیات سعدی/غزلیات/غم زمانه خورم یا فراق یار کشم
< کلیات سعدی | غزلیات
۴۰۴– ط
| غم زمانه خورم یا فراق یار کشم | بطاقتی که ندارم کدام بار کشم؟ | |||||
| نه قوتی که توانم کناره جستن ازو | نه قدرتیکه بشوخیش در کنار کشم | |||||
| نه دست صبر که در آستین عقل برم | نه پای عقل که در دامن قرار کشم | |||||
| ز دوستان بجفا سیر گشت[۱] مردی نیست | جفای دوست زنم گر نه مردوار کشم | |||||
| چو میتوان بصبوری کشید جور عدو | چرا صبور نباشم که جور یار کشم؟ | |||||
| شراب خوردهٔ ساقی ز جامِ صافی وصل[۲] | ضرورتست که درد سر خمار کشم | |||||
| گلی چو روی تو گر در چمن بدست[۳] آید | کمینه دیدهٔ سعدیش پیش خار کشم | |||||