کلیات سعدی/غزلیات/فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد

۱۵۶– خ

  فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد دودش بسر درآمد و از پای درفتاد  
  مجنون ز جام طلعت لیلی چو مست شد فارغ ز مادر و پدر و سیم و زر فتاد  
  رامین چو اختیار غم عشق ویس کرد یکبارگی جدا ز کلاه و کمر فتاد  
  وامق چو کارش از غم عذرا بجان رسید کارش مدام با غم و آه سحر فتاد  
  زینگونه صد هزار کس از پیر و از جوان مست از شراب عشق چو من بیخبر فتاد  
  بسیار کس شدند اسیر کمند عشق تنها نه از برای من این شور و شر فتاد  
  روزی بدلبری نظری کرد چشم من زان یکنظر مرا دو جهان از نظر فتاد  
  عشق آمد آنچنان بدلم در زد[۱] آتشی کز وی هزار سوز مرا در جگر فتاد  
  بر من مگیر اگر شدم آشفته دل ز عشق مانند این بسی ز قضا و قدر فتاد  
  سعدی ز خلق چند نهان راز دل کنی چون ماجرای عشق تو یک یک بدر فتاد  


  1. بر زد.