کلیات سعدی/غزلیات/فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد

by سعدی

۱۵۶– خ

	فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد			دودش بسر درآمد و از پای درفتاد
	مجنون ز جام طلعت لیلی چو مست شد			فارغ ز مادر و پدر و سیم و زر فتاد
	رامین چو اختیار غم عشق ویس کرد			یکبارگی جدا ز کلاه و کمر فتاد
	وامق چو کارش از غم عذرا بجان رسید			کارش مدام با غم و آه سحر فتاد
	زینگونه صد هزار کس از پیر و از جوان			مست از شراب عشق چو من بیخبر فتاد
	بسیار کس شدند اسیر کمند عشق			تنها نه از برای من این شور و شر فتاد
	روزی بدلبری نظری کرد چشم من			زان یکنظر مرا دو جهان از نظر فتاد
	عشق آمد آنچنان بدلم در زد[۱] آتشی			کز وی هزار سوز مرا در جگر فتاد
	بر من مگیر اگر شدم آشفته دل ز عشق			مانند این بسی ز قضا و قدر فتاد
	سعدی ز خلق چند نهان راز دل کنی			چون ماجرای عشق تو یک یک بدر فتاد

---

1. بر زد.