کلیات سعدی/غزلیات/ما بی تو به دل برنزدیم آب صبوری

۵۷۴ – خ

  ما بیتو بدل بر نزدیم آب صبوری چون سنگدلان دل بنهادیم بدوری  
  بعد از تو که در چشم من آید که بچشمم گوئی همه عالم ظلماتست و تو نوری  
  خلقی بتو مشتاق و جهانی بتو روشن[۱] ما از تو گریزان و تو از خلق نفوری  
  جز خط دلاویز تو بر طرف بناگوش سبزه نشنیدم که دمد بر گل سوری  
  در باغ رو ای سرو خرامان که خلایق گویند مگر باغ بهشتست و تو حوری  
  رویتو نه روئیست کزو صبر توان کرد لیکن چکنم گر نکنم صبر ضروری  
  سعدی بجفا دست امید از تو ندارد هم جور تو بهتر که ز روی تو صبوری  


  1. خرم.