کلیات سعدی/غزلیات/هر شبی با دلی و صد زاری

۶۶۲

  هر شبی با دلیّ و صد زاری منم و آب چشم و بیداری  
  بنماندست آب در جگرم بس که چشمم کند گهرباری  
  دل تو از کجا و غم ز کجا؟ تو چه دانی که چیست غمخواری؟  
  آگه از حال من شوی آنگاه که چو من یک شبی بروز آری  
  گفتهٔ جان بیار و عشق ببر چشم بد دور ازین کله داری  
  بار عشق تو بر دلم خوش بود هجر خوشتر کنون بسرداری  
  مردمی کن مجوی آزارم که نه کاریست مردم آزاری  
  سعدی از دست تو نخواهد شد گر کشی ور معاف میداری