کلیات سعدی/غزلیات/چشم رضا و مرحمت بر همه باز میکنی
< کلیات سعدی | غزلیات
۶۲۲ – ط
| چشم رضا و مرحمت بر همه باز میکنی | چونکه ببخت ما رسد[۱] اینهمه ناز میکنی | |||||
| ای که نیازمودهٔ صورت حال بیدلان | عشق حقیقیست[۲] اگر حمل مجاز میکنی | |||||
| ای که نصیحتم کنی کز پی او دگر مرو | در نظر سبکتکین عیب ایاز میکنی | |||||
| پیش نماز بگذرد سرو روان و گویدم | قبلهٔ اهل دل منم سهو نماز میکنی | |||||
| دی بامید گفتمش داعی دولت توام | گفت دعا بخود بکن گر بنیاز میکنی | |||||
| گفتم اگر لبت گزم می خورم و شکر مزم | گفت خوری اگر پزم قصه دراز میکنی | |||||
| سعدی خویش خوانیم پس بجفا برانیم | سفره اگر نمینهی در بچه باز میکنی؟ | |||||