کلیات سعدی/غزلیات/چه درد دلست اینچه من درفتادم
< کلیات سعدی | غزلیات
۶۵۴
| چه درد دلست اینچه من درفتادم | که در دام مهر تو دلبر فتادم؟ | |||||
| چه بد کرده بودم که ناگه ازینسان | بدست تو شوخ ستمگر فتادم؟ | |||||
| مرا با چنین دل سر عشقبازی | نبود اختیاری ولی درفتادم | |||||
| بمیدان عشق تو در اسب سودا | همیتاختم تیز و در سر فتادم | |||||
| بدینگونه هرگز نیفتادم ارچه | درین شیوه صد بار دیگر فتادم | |||||
| ز غرقاب این غم رهائی نیابم | که در موج دیده چو لنگر فتادم | |||||
| خیال لب و روی و خلاش بدیدم | بسر در گل و مشک و شکر فتادم | |||||
| بلغزید دستم از آن زلف مشکین | بدان خاک مشکین بچه درفتادم | |||||
| دران چاه جانم خوش افتاد لیکن | ز بدبختی خویش بر در فتادم | |||||
| به طالع همی خورده سعدی همه عمر | که بودی تو غمخوار و غمخور فتادم (؟) | |||||