کلیات سعدی/غزلیات/یاد دارم که روزگاری بود
< کلیات سعدی | غزلیات
۶۴۹ – ط
یاد دارم که روزگاری بود | که مرا پیش غمگساری بود | |||||
با لب یار و در بر دلدار | هر زمانیم کار و باری بود | |||||
جام عیش مرا نه دُردی بود | گل وصل مرا نه خاری بود | |||||
زاهوی شیرگیر روبه باز | دل بیچاره را شکاری بود | |||||
گرد آب حیات بر خورشید | از خط او بنفشه زاری بود | |||||
همه اسباب عیشم آماده | یا رب آن خود چه روزگاری بود | |||||
گر جهان موجها زدی ز اغیار | سعدیش بس گزیده یاری بود[۱] |
- ↑ این غزل و غزل پیش در حاشیهٔ یکی از نسخ و بخطي غير از متن است.