کلیات سعدی/مواعظ/ثنا و حمد بی‌پایان خدا را

۱– خ

  ثنا[۱] و حمد بی‌پایان خدا را که صنعش در وجود آورد ما را  
  الها قادرا پروردگارا کریما منعما آمرزگارا  
  چه باشد پادشاه پادشاهان اگر رحمت کنی مشتی گدا را  
  خداوندا تو ایمان و شهادت عطا دادی[۲] بفضل خویش ما را  
  وز انعامت همیدون چشم داریم که دیگر باز نستانی عطا را  
  از احسان خداوندی عجب نیست اگر خط درکشی جرم و خطا را  
  خداوندا بدان تشریف عزت که دادی انبیا و اولیا را  
  بدان مردان میدان عبادت که بشکستند شیطان و هوا را  
  بحق پارسایان کز در خویش نیندازی من ناپارسا را  
  مسلمانان ز صدق آمین بگوئید که آمین تقویت باشد دعا را  
  خدایا هیچ درمانی و دفعی ندانستیم شیطان و قضا را  
  چو از بی دولتی دور اوفتادیم بنزدیکان حضرت بخش ما را  
  خدایا گر تو سعدی را برانی شفیع آرد روان مصطفی را  
  محمد سید[۳] سادات عالم چراغ و چشم جمله انبیا را  

  1. سپاس.
  2. بعضی نسخ چاپی: عطا کردی.
  3. سرور.