کلیات سعدی/غزلیات/امروز در فراق تو دیگر به شام شد
< کلیات سعدی | غزلیات
۲۱۱– ب
امروز در فراق تو دیگر بشام شد | ای دیده پاس دار که خفتن حرام شد[۱] | |||||
بیش احتمال سنگ جفا خوردنم نماند | کز رقت اندرون ضعیفم چو جام شد | |||||
افسوس خلق میشنوم در قفای خویش | کاین پخته بین که در سر سودای خام شد | |||||
تنها نه من بدانهٔ خالت مقیدم | این دانه هر که دید گرفتار دام شد | |||||
گفتم یکی بگوشهٔ چشمت نظر کنم | چشمم درو بماند و زیادت مقام شد[۲] | |||||
ای دل نگفتمت که عنان نظر بتاب | اکنونت افکند که ز دستت لگام شد | |||||
نامم بعاشقی شد و گویند توبه کن | توبت کنون چه فایده دارد که نام شد[۳]؟ | |||||
از من بعشق روی تو میزاید این سخن | طوطی شکر شکست که شیرین کلام شد | |||||
ابنای روزگار غلامان بزر خرند | سعدی ترا بطوع و ارادت[۴] غلام شد | |||||
آن مدّعی که دست ندادی ببند کس[۵] | اینبار در کمند تو افتاد و رام شد | |||||
شرح غمت بوصف نخواهد شدن تمام | جهدم بآخر آمد و دفتر تمام شد |