کلیات سعدی/غزلیات/امیدوارم اگر صد رهم بیندازی

by سعدی

۵۷۷ – ب

	امیدوارم اگر صد رهم بیندازی			که بار دیگرم از روی لطف بنوازی
	چو روزگار نسازد ستیزه نتوان برد[۱]			ضرورتست که با روزگار درسازی
	جفای عشق تو بر عقل من همان مثلست			که سرگزیت بکافر همی‌دهد غازی
	دریغ بازوی تقوا که دست رنگینت			بعقل[۲] من بسرانگشت میکند بازی
	بسی مطالعه کردیم نقش عالم را			ز هرکه در نظر آید بحسن ممتازی
	هزار چون من اگر محنت و بلا بیند			ترا ازان چه که در نعمتی و در نازی
	حدیث عشق تو پیدا نکردمی بر خلق			گر آب دیده نکردی بگریه غمازی
	زهی سوار که صد دل بغمزهٔ ببری			هزار صید بیک تاختن بیندازی
	ترا چو سعدی اگر بندهٔ بود چشود[۳]			که در رکاب تو باشد غلام شیرازی؟
	گرش بقهر برانی بلطف باز آید			که زر همان بود ار چند بار بگدازی
	چو آب میرود این پارسی بقوّت طبع			نه مرکبیست که از وی سبق برد تازی

---

1. کرد.
2. بقتل.
3. چه زیان.