کلیات سعدی/غزلیات/ایا نسیم سحر بوی زلف یار بیار
< کلیات سعدی | غزلیات
۶۵۲
ایا نسیم سحر بوی زلف یار بیار | قرار دل ز سر زلف بیقرار بیار | |||||
سلامی از من مسکین بدان صنوبر بر | پیامی از آن مهروی گلعذار بیار | |||||
حکایت از لب فرهاد ناتوان برسان | سلامی از من مسکین غمگسار بیار | |||||
نهان بگوی بآن دوستدار یکدل من | جواب بشنو و آنگه بآشکار بیار | |||||
دوای جان من و مرهم روان بوئی | از آن دو زلف زرهوار مشکبار بیار | |||||
بهار دیدهٔ من نیست جز که عکس[۱] رخش | تلطفی بکن و عکس آن بهار بیار | |||||
ز بهر روشنی چشم کز رخش دورست | غبار ازان طرف و گرد از آن دیار بیار | |||||
ز من درود فراوان ببر بدلبر من | بلطف مژدهٔ از وصل آن نگار بیار | |||||
من آن حدیث که گفتم نگاه دار و ببر | هر آن جواب که گوید بیاد دار و بیار | |||||
در انتظار تو سعدی همیشه میگوید | که ای نسیم سحر بوی زلف یار بیار |
- ↑ عیش.