کلیات سعدی/غزلیات/خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی

۵۰۵ – ط

  خبرت خراب‌تر کرد جراحت جدائی چو خیال آب روشن که بتشنگان نمائی  
  تو چه ارمغانی آری که بدوستان فرستی؟ چه ازین به ارمغانی که تو خویشتن بیائی؟  
  بشدی و دل ببردیّ و بدست غم سپردی شب و روز در خیالی و ندانمت کجائی؟  
  دل خویش را بگفتم چو تو دوست میگرفتم نه عجب که خوبرویان بکنند بیوفائی  
  تو جفای خود بکردی و نه من نمی‌توانم که جفا کنم، ولیکن نه تو لایق جفائی  
  چکنند اگر تحمل نکنند زیردستان تو هر آن ستم که خواهی بکنی که پادشائی  
  سخنی که با تو دارم بنسیم صبح گفتم دگری نمی‌شناسم تو ببر که آشنائی  
  من از آن گذشتم ای یار که بشنوم نصیحت برو ای فقیه و با ما مفروش پارسائی  
  تو که گفته تأمل نکنم جمال[۱] خوبان بکنی اگر چو سعدی نظری بیازمائی  
  در چشم بامدادان ببهشت برگشودن نه چنان لطیف باشد که بدوست برگشائی  


  1. تحمل نکنم جفای.