کلیات سعدی/غزلیات/مپندار از لب شیرین عبارت

۳۷– ط

  مپندار از لب شیرین عبارت که کامی حاصل آید بیمرارت  
  فراق افتد میان دوستداران زیان و سود باشد در تجارت  
  یکی را چون ببینی کشتهٔ دوست بدیگر دوستانش ده بشارت  
  ندانم هیچکس در عهد حسنت که با دل باشد الّا بی بصارت  
  مرا آن گوشهٔ چشم دلاویز بکشتن میکند گوئی اشارت  
  گر آن حلوا بدست صوفی افتد خدا ترسی نباشد روزِ غارت  
  عجب دارم درون عاشقان را که پیراهن نمی‌سوزد[۱] حرارت  
  جمال دوست چندان سایه انداخت که سعدی ناپدیدست از حقارت  


  1. نسوزاند.