کلیات سعدی/غزلیات/همه عمر برندارم سر از این خمار مستی

by سعدی

۵۲۳ – ب

	همه عمر برندارم سر ازین خمار مستی			که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
	تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد			دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی
	چه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکن			تو چو روی باز کردی درِ ماجرا ببستی
	نظری بدوستان کن که هزار بار ازان به			که تحیتی نویسی و هدیّتی فرستی
	دل دردمند ما را که اسیر تست یارا			بوصال مرهمی نه چو بانتظار خستی
	نه عجب که قلب دشمن شکنی بروز هیجا			تو که قلب دوستانرا بمفارقت شکستی
	برو ای فقیه دانا بخدای بخش ما را			تو و زهد و پارسائی من و عاشقی و مستی
	دل هوشمند باید که بدلبری سپاری			که چو قبله‌ایت باشد به ازان که خود پرستی
	چو زمام بخت و دولت نه بدست جهد باشد			چکنند اگر زبونی نکنند و زیردستی
	گله از فراق یاران و جفای روزگاران[۱]			نه طریق تست سعدی کم خویش گیر و رستی

---

1. دوستداران.