کلیات سعدی/غزلیات/پروانه نمی‌شکیبد از دور

۳۰۳– ط

  پروانه نمی‌شکیبد از دور ور قصد کند بسوزدش نور  
  هر کس بتعلقی گرفتار صاحبنظران بعشق[۱] منظور  
  آنروز که روز حشر باشد دیوان حساب و عرض منشور  
  ما زنده بذکر دوست باشیم دیگر حیوان بنفخهٔ صور  
  یا رب که تو در بهشت باشی تا کس نکند نگاه در حور  
  ما مست شراب ناب عشقیم نه تشنهٔ سلسبیل و کافور  
  بیمست شراره آه مشتاق کاتش بزند حجاب مستور  
  من دانم و دردمند بیدار آهنگ شب دراز دیجور  
  آخر ز هلاک ما چه خیزد؟ سیمرغ چه میکند بعصفور؟  
  نزدیک نمیشوی بصورت وز دیدهٔ دل نمیشوی دور  
  از پیش تو راه رفتنم نیست گردن بکمند به که مهجور  
  سعدی چو مرادت انگبینست واجب بود احتمال زنبور  


  1. بروی.