کلیات سعدی/غزلیات/چون خراباتی نباشد زاهدی

۵۳۲ – ط

  چون خراباتی نباشد زاهدی کش بشب از در[۱] در آید شاهدی؟  
  محتسب کو تا ببیند روی دوست همچو محرابی و من چون عابدی؟  
  چون من آب زندگانی یافتم غم نباشد گر بمیرد حاسدی  
  آنچه ما را در دلست از سوز عشق می‌نشاید گفت با هر باردی  
  دوستان گیرند و دلداران ولیک مهربان نشناسد الا واحدی  
  از تو روحانی‌ترم در پیش دل نگذرد شبهای خلوت واردی  
  خانهٔ در کوی درویشان بگیر تا نماند در محلت زاهدی  
  گر دلی داری و دلبندیت نیست پس چه فرق از ناطقی تا جامدی؟  
  گر بخدمت قائمی خواهی منم ور نمیخواهی، بحسرت قاعدی  
  سعدیا گر روزگارت میکشد گو بکش بر دست سیمین ساعدی  


  1. کش بشمع از در، و در نسخه قدیمتر: کش بشمع اندر.