کلیات سعدی/غزلیات/کس ندانم که در این شهر گرفتار تو نیست

۱۲۵– ط

  کس ندانم که درین شهر گرفتار تو نیست هیچ بازار چنین گرم که[۱] بازار تو نیست  
  سرو زیبا و بزیبائی بالای تو نه شهد شیرین و بشیرینی گفتار تو نیست  
  خود که باشد که ترا بیند و عاشق نشود؟ مگرش هیچ نباشد که خریدار تو نیست  
  کس ندیدست ترا یک نظر اندر همه عمر که همه عمر دعاگوی و هوادار[۲] تو نیست  
  آدمی نیست مگر کالبدی بیجانست آنکه گوید که مرا میل بدیدار تو نیست  
  ایکه شمشیر جفا بر سر ما آختهٔ صلح کردیم که ما را سر پیکار تو نیست[۳]  
  جور تلخست ولیکن چکنم گر نبرم[۴]؟ چون گریز از لب شیرین شکربار تو نیست  
  من سری دارم و در پای تو خواهم بازید خجل از ننگ بضاعت که سزاوار تو نیست  
  بجمال تو که دیدار ز من باز مگیر که مرا طاقت نادیدن دیدار تو نیست  
  سعدیا گر نتوانی که کمِ خود گیری سر خود گیر که صاحبنظری کار تو نیست  


  1. چو.
  2. طلبکار.
  3. در بیشتر نسخه‌ها این بیت نیست.
  4. صبر تلخست ولیکن چکنم گر نکنم.