این برگ هم‌سنجی شده‌است.
یط
| عیشم مدامست از لعل دلخواه | ۲۸۸ |
| گر تیغ بارد در کوی آن ماه | ۲۸۹ |
| ناگهان پرده بر انداختهٔ یعنی چه | ۲۹۰ |
| وصال او ز عمر جاودان به | ۲۹۰ |
| حرف ی ۶۷ غزل |
| آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی | ۳۰۳ |
| اتت روائح رند الحمی و زاد غرامی | ۳۲۹ |
| احمدالله علی معدلة السّلطان | ۳۲۳ |
| ای بیخبر بکوش که صاحب خبر شوی | ۳۴۶ |
| ای پادشه خوبان داد از غم تنهائی | ۳۵۱ |
| ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی | ۳۴۷ |
| ایدل آندم که خراب از می گلگون باشی | ۳۲۱ |
| ایدل بکوی عشق گذاری نمیکنی | ۳۴۱ |
| ایدل گر از آن چاه زنخدان بدر آئی | ۳۵۲ |
| ایدل مباش یکدم خالی ز عشق و مستی | ۳۰۲ |
| ای قصّهٔ بهشت ز کویت حکایتی | ۳۰۴ |
| ای که بر ماه از رخ مشکین نقاب انداختی | ۳۰۱ |
| ای که دایم بخویش مغروری | ۳۱۶ |
| ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی | ۳۴۰ |
| ای که در کوی خرابات مقامی داری | ۳۱۲ |
| ای که مهجوری عشّاق روا میداری | ۳۱۳ |
| این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی | ۳۲۷ |
| با مدّعی مگوئید اسرار عشق و مستی | ۳۰۲ |
| بجان او که گرم دست رس بجان بودی | ۳۰۸ |
| بچشم کرده‌ام ابروی ماه سیمائی | ۳۴۹ |
| بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی | ۳۴۰ |
| بصوت بلبل و قمری اگر ننوشی می | ۲۹۸ |
| بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی | ۳۲۶ |
